Szparagi uchodzą za jedne z najsmaczniejszych warzyw. Ich delikatny smak doskonale komponuje się z mięsem, rybami i innymi warzywami. Pędy szparagów mają wiele prozdrowotnych właściwości. Czy mogą znaleźć się także w diecie domowego czworonoga? Sprawdź, czy psu można podać szparagi!
Co zawierajÄ… szparagi?
Szparag lekarski to roślina uprawna znana na całym świecie. Cenione są przede wszystkim jej młode pędy i ich szczyty końcowe, choć kłącze i owoce szparagów mogą być także wykorzystywane w ziołolecznictwie. Świeże łodygi szparagów są niskokaloryczne – 100 g zawiera zaledwie 20 kcal. W ich składzie znajduje się przede wszystkim woda (89%), a także węglowodany (3,7%, z czego połowę stanowi błonnik), a także niewielka ilość białka (około 2%) i śladowe ilości tłuszczu (0,2%). Pędy szparagów zawierają także stosunkowo dużą dawkę witaminy K, kwasu foliowego, witamin z grupy B i żelaza. W ich składzie znajdują się ponadto substancje prozdrowotne – saponiny o działaniu moczopędnym, przeciwbakteryjnym i wspomagającym trawienie oraz flawonoidy i karotenoidy będące silnymi antyoksydantami.
Trzeba jednak pamiętać, że spożywanie szparagów w nadmiarze może wywołać nieprzyjemne skutki uboczne. W dużych ilościach roślina ta może powodować silne wzdęcia i biegunkę, a zawarte w niej związki siarkowe u niektórych osób mogą zmienić zapach moczu na bardzo intensywny. Czy szparagi dla psa będą bezpieczne – czy można mu je podać?
Czy pies może jeść szparagi?
Pędy szparagów nie zawierają żadnych szkodliwych dla psów substancji. Toksyczne dla nich są natomiast liście i owoce szparaga. Dlatego jeśli hodujemy tę roślinę w przydomowym ogródku, powinniśmy zabezpieczyć ją przed czworonogiem.
Poczęstowanie psa niewielkim kawałkiem surowego szparaga nie powinno wywołać u zwierzaka nieprzyjemnych objawów. Jednak zjedzenie większej ilości tego surowego warzywa może poskutkować silnymi wzdęciami i biegunką. Znacznie bezpieczniejsze dla psa będą szparagi ugotowane w nieosolonej wodzie lub na parze. Choć nawet tak przygotowane warzywa o wysokiej zawartości błonnika mogą u wrażliwszych pupili wywołać niestrawność.
