Telefon albo pies – trzeba wybierać?

Pewnie nieraz słyszeliście, że telefon komórkowy uzależnia tak samo, jak alkohol, cukier, praca i wiele innych rzeczy. To wspaniały przedmiot, bo może uratować komuś życie, gdyż w razie wypadku pozwoli nam szybko zawezwać pomoc, ale w innej sytuacji może też życia pozbawić, jeśli będziemy go używać, prowadząc samochód albo wchodząc na ulicę, wpatrzeni w niego. Pewnie też ostrzegano was, że nadmierne korzystanie z komórki spowoduje, że będziecie mieli „techniczną szyję” (zwaną też „esemesową szyją”), podwójny podbródek, zapalenie ścięgien poruszających kciuk itp. Te i inne ostrzeżenia nie były raczej w stanie oderwać was od ekranu. Ale czy stanęliście kiedyś przed wyborem: telefon albo pies?

Telefon albo pies

Jeśli zwracamy większą uwagę na telefon niż na psa, niszczymy emocjonalną więź, która łączy nas z pupilem, bo sprawiamy, że czuje się on samotny i odizolowany. To z kolei może prowadzić do psiej depresji i kłopotów z zachowaniem.

Psy bardziej zagrożone niż koty

Psy są zwierzętami stadnymi, społecznymi, poza tym przez tysiące lat przywiązywaliśmy je do siebie na różne sposoby. A teraz co? Zamiast rzucać im piłeczkę na spacerze, biegać w ich towarzystwie, ćwiczyć różne sztuczki teraz będziemy się wpatrywać w ekran telefonu? Pies potrzebuje zainteresowania ze strony swego opiekuna, liczy na interakcję z nim. Oczekuje, że będziesz szefem jego stada.

Jeśli podczas spaceru z pupilem śledzisz posty na Facebooku, to tak jakby umówić się z dziewczyną czy z chłopakiem i przez godzinę wpatrywać się w telefon, zamiast się odzywać. Różnica jest tylko taka, że partner może powiedzieć, że nie podoba mu się takie zachowanie, wstać i wyjść, a pies takiej możliwości nie ma. Co więc powinieneś wybierać, stając przed dylematem: telefon albo pies?

Psia depresja

Pozbawiony naszego zainteresowania pies może zacząć go szukać u innych ludzi i psów, może też starać się zwrócić na siebie naszą uwagę. A skoro nie zadziała smutne wpatrywanie się w nas ani ocieranie się o łydkę, może zadziała pogryzienie lub zrzucenie czegoś. Stąd już tylko krok do poważnych kłopotów behawioralnych, które trudno potem odwrócić.

Zatem głowa do góry – zamiast na dół – i marsz do psa! Dla jego i swojego dobra.