Mieszaniec, kundelek czy... hybryda? Czy wiesz, kto mieszka w Twoim domu?

Czy każdy pies nierasowy to kundelek?

Jak możecie się domyślić, zdecydowanie nie. Pojęcie pies nierasowy jest chyba najłatwiejsze do zdefiniowania, bo oznacza każdego psa, który nie ma rasy. Aby potwierdzić rasę, potrzebne są konkretne dokumenty. W organizacjach kynologicznych szczególnie ceniony jest trzypokoleniowy rodowód, który otrzymują psy z ZKwP, będącego członkiem FCI w Polsce.

Przychodzi tutaj czas na refleksję, ile warte są rodowody alternatywnych stowarzyszeń, zwłaszcza powstałych po nowelizacji ustawy o ochronie zwierząt. Zazwyczaj są one wybrakowane nawet w przypadku bardzo popularnych ras, które hodowane są od wieków. Wiele pól wypełnionych jest jedynie imieniem przodka, który rodowodu nie miał, a więc jego przynależność do rasy nie jest w żaden sposób potwierdzona. Z tego powodu część osób uważa, że psy nierasowe to również psy z tego rodzaju miejsc, bo ich przynależności do rasy nie da się w żaden sposób, prócz uwierzenia na słowo osobie sprzedającej szczenięta, potwierdzić.

Nadal jednak nie każdy pies nierasowy jest kundelkiem! Podział ten jest o wiele bardziej skomplikowany, niż mogłoby się wydawać.

Kundelek a mieszaniec – jakie są różnice?

Jakiś czas temu badania naukowe wskazały, że kundelki są osobną rasą pod względem genetycznym. Choć różnią się rozmiarem czy wyglądem, a także charakterem, genetycznie pochodzą od tych samych przodków – ich historia zaczyna się mniej więcej na etapie udomowienia psów. Kundelki rodzą się przypadkowo, zazwyczaj z powodu nieodpowiedzialności opiekuna. Mają również nieznanego pochodzenia rodziców, którzy nie przypominają żadnej znanej rasy.

Mieszaniec z kolei jest miksem dwóch lub większej liczby ras, lub psów w ich typie, zazwyczaj znanych człowiekowi. Różnica polega na tym, że mieszańce niejednokrotnie powstają celowo – przyczyny tego mogą być różne...

Mieszaniec a hybryda – jakie są podobieństwa?

W zasadzie można powiedzieć, że są to pojęcia tożsame. Hybryda jest niczym innym jak alternatywną nazwą mieszańca. Da się jednak zauważyć pewne subtelne i raczej opierające się na konkretnych założeniach różnice. Mieszaniec może być miksem dwóch, ale i większej liczby ras. Hybryda zazwyczaj powstaje ze skrzyżowania dwóch konkretnych ras.

To jednak nie wszystko. O wiele częściej nazywa się mieszańcami psy, których powstanie nie było do końca celowe. Dotyczy to na przykład psów dwóch ras, które nieopatrznie, przez niedopilnowanie opiekunów, połączyły się w okresie rui, wskutek czego doszło do ciąży i urodzenia mieszańców.

Z kolei hybrydy wydają się hodowane celowo. Obecnie można zauważyć dwa trendy w tym zakresie. Pierwszy to wszelkie miksy z pudlem, np. maltipoo lub cockapoo, powstałe jedynie w celach zaspokojenia ludzkiej potrzeby posiadania psa, który słodko wygląda. Założeniem dla powstania miksów było to, aby rzadziej uczulały; badania jednak tego nie potwierdzają. Co więcej, takie psy często mają okrywę bardzo trudną w pielęgnacji. 

Drugim kierunkiem hodowania hybryd są rozmaite sporty. Mowa na przykład o greysterach, czyli mieszankach greyhounda i wyżła niemieckiego lub (o wiele rzadziej) pointera. Greystery powstały jako hybrydy, wyhodowane w celu uzyskania szybkiego, umięśnionego psa sportowego np. do zaprzęgów. Z tego względu uznaje się je raczej za typ psa, a nie rasę.

A co na to kraje anglojęzyczne?

Warto przyjrzeć się tutaj nazewnictwu stosowanemu w krajach anglojęzycznych, bo wydaje się ono bardziej rozbudowane. Tam wyróżnia się takie typy jak:

• purebred – psy rodowodowe,
• inter-bred – psy rozmnażane w tym samym typie, ale między różnymi rasami, np. miks dwóch ras psów gończych czy chartów,
• cross-bred – mieszańce będące skutkiem krzyżowania dwóch ras różnych typów,
• half-bred – psy, które mają jednego rodzica rodowodowego, a drugiego nierasowego,
• mutt – kundelki, których nie sposób dopasować do innych grup; czasami znane tez pod negatywnym pojęciem mongrel.

Tam też stosuje się nieco inny podział, bo do kundelków zaliczamy według tej nomenklatury:

• mieszańce dwóch lub większej liczby ras,
• tzw. pariah dog, czyli psy, które stworzyły od wielu pokoleń pewną populację bez selektywnej hodowli, jak np. canaan dog lub psy mieszkające na ulicach Indii,
• rasy funkcjonalne, a więc wspomniane wyżej greystery itd.

Osobno natomiast wyróżnia się rasy designerskie.

Czy to ważne, do której grupy należy mój pies?

Z punktu widzenia traktowania go w humanitarny sposób – zdecydowanie nie! Każdemu psu należy się taki sam szacunek dla jego potrzeb. Każdy pies przywiązuje się podobnie do swojego człowieka i nie jest to przywiązanie wynikające z przynależności do danej grupy, ale raczej z tego, jak traktujemy naszego pupila.

Charakter ma znaczenie

Jednocześnie przynależność do konkretnej rasy albo to, że pies jest miksem dwóch lub większej liczby ras, może być dla nas istotne. Rasa nie jest tylko związana z wyglądem, ale i charakterem czworonoga oraz jego potrzebami. Pies, który jest miksem dwóch chartów, będzie potrzebował o wiele więcej ruchu niż mały, krótkonożny kundelek albo połączenie jamnika z chihuahuą. Również miksy pochodzące od ras pracujących mogą być trudne do utrzymania dla osoby, która preferuje kanapowy tryb życia i raczej nie ma ochoty chodzić z psem na szkolenia czy treningi.

Zdrowie a rasa

Za przynależnością do rasy idą również długość życia i predyspozycje do chorób. Uważa się, że kundelki są zdrowsze; jedne badania temu zaprzeczają, inne to potwierdzają. Wszystko zależy prawdopodobnie od badanej grupy i tego, jakiego psa uważamy za kundelka. Istnieją rasy, które żyją dłużej niż psy nierasowe. Większość z nich ma przypisane tendencje do pewnych chorób, co jednak nie oznacza zwiększonej zachorowalności, a konieczność monitorowania przodków w celu wyeliminowania tego czynnika. Gdy wiemy, na co pies może zachorować, możemy skutecznie temu przeciwdziałać. Kundelki chorują jednak tak samo, jak psy rasowe, bo większość chorób wirusowych, bakteryjnych czy pasożytniczych dotyka również i je.

Czy wiesz już, jaki pies mieszka pod twoim dachem? Opowiedz waszą wspólną historię!