Dwa klaśnięcia… i pstryk!

Co decyduje o zrobieniu dobrego zdjęcia psa?
Światło. Najczęstszy błąd fotografów amatorów polega na tym, że wychodzą z psem na spacer w południe i robią zdjęcia. Tymczasem psy powinno się fotografować o brzasku, kiedy słońce wschodzi, jest lekka mgła i rozproszone światło. Druga podstawowa zasada: obiektyw należy trzymać na wysokości oczu psa. W przypadku beagle„i oznacza to, że trzeba się czasem położyć albo przynajmniej usiąść na ziemi. Musimy też znać swojego psa – jego charakter, psychikę, zachowania – by wiedzieć, co warto pokazać na fotografii.

Chodzi Pan na spacery o świcie?
Nawet o piątej, szóstej rano albo późnym popołudniem, bo wtedy też jest dobre światło.

Fotografując psy, należy podchodzić do nich blisko czy lepiej robić zdjęcia z ukrycia?
O wiele lepsze efekty uzyskuję, gdy jestem blisko psów i fotografuję je za pomocą standardowego obiektywu, a nie teleobiektywu. Muszę jednak dość długo czekać, aby psy przestały mnie zauważać i się mną interesować.

Reżyseruje Pan zdjęcia czy fotografuje zachowania psów?
Zwykle mam jakiś scenariusz, koncepcję sesji. Później kładę się na trawie i czekam…

Fotografuje Pan psy głównie w ruchu.
Automatyka wielu aparatów nie nadąża, zazwyczaj robię więc zdjęcia, korzystając z ustawień ręcznych. Ustawiam ostrość na upatrzone miejsce i staram się zwabić tam psa. Do końca nie da się tego wyreżyserować. Technika jest ważna, ale trochę szczęścia też jest potrzebne. Nie korzystam z bardzo krótkich czasów, wolę, by zdjęcie było trochę nieostre, ale by pokazywało ruch. Beagle”e mają biało zakończony ogon, próbuję tak fotografować, by pies był nieporuszony, a ogon lekko tak.

A jak fotografować psa w skoku?
Tak, by był on w pozycji wznoszącej, ale na samej górze – to najładniejszy moment. W biegu najważniejsze jest zaś, by grzbiet psa był poziomy, a nie wygięty w pałąk. Niestety, nie ma na to prostej recepty, trzeba robić serie zdjęć i wybierać z nich najlepsze.

Gdzie najlepiej fotografuje się psy?
Robię zdjęcia w ogrodzie, ale wyjeżdżam też na weekendy np. na Mazury. Beagle”e to psy myśliwskie, dlatego powinny brać udział w konkursach i próbach myśliwskich. Nie ma piękniejszego widoku niż psy podążające tropem np. jelenia.

Robienie zdjęć w mazurskich kniejach jest chyba trudniejsze niż w przydomowym ogródku…
Światło przenika przez korony drzew w różny sposób, w związku z tym oświetlenie jest nierównomierne. Dlatego także w lesie lepiej robić zdjęcia rano – gdy nie ma tak dużych kontrastów. Trzeba pamiętać, że psy gończe w terenie nie potrafią ustać w miejscu. Sesję zaczynam więc od tego, że pozwalam się im wyszaleć. Dopiero gdy są już lekko zmęczone, zaczynam fotografować. One dalej wtedy węszą, tropią – ale już spokojniej. Przed sesją wybieram sobie miejsce, w którym chcę robić zdjęcia. Później przywołuję tam psy. Bywa to trudne, dlatego swoje psy uczę od szczeniaka, by na dwa klaśnięcia lub dwa strzały z korkowca, od razu do mnie przybiegały.

Jakich innych sztuczek używa Pan, by zmusić psiaki do odpowiedniego zachowania podczas sesji?
Mogę nie mieć przy sobie dokumentów, pieniędzy, ale zawsze mam w kieszeni coś dla psów. Jedzeniem wszystko da się załatwić, bo beagle”e to łakomczuchy.

Ile psów uczestniczy w sesji?
Nie więcej niż pięć, sześć, bo przy większej liczbie fotografowanie staje się prawie niemożliwe. Najlepiej, gdy są dwa, trzy. Z jednym jest gorzej, bo beagle”e to psy pracujące w grupie.

Fotografuje Pan psy z ludźmi?
Rzadko, jeśli już, to z dziećmi, bo one znajdują wspólny język z psami.

Jakiego aparatu Pan używa?
Analogowego, a od dwóch lat także cyfrowego – ze względu na koszty i łatwość selekcji zdjęć. Do tej pory zrobiłem ok. 25 tys. zdjęć beagle”i. Z tego pokazać można ok. 1000, a dumny jestem może z 50. Selekcja to podstawa, nie należy mieć oporów przed wyrzucaniem słabych i średnich zdjęć.