Kiedy wziąć drugiego psa?

Widzieliście pewnie w internecie śmieszne filmiki, jak mały pies zabiera dużemu kość. Albo rozkłada się na jego wielkim legowisku, a ten duży kuli się na posłanku malucha. Bo w psim stadzie (nawet jeśli składa się ono tylko z dwóch psów) zawsze jeden się podporządkowuje, a drugi rządzi. I to wcale nie zawsze ten większy! Kiedy wziąć drugiego psa? I co w ogóle musicie wiedzieć o braniu do domu kolejnego czworonoga?

Uszanujmy psią hierarchię

Jeśli chcemy, by nasze dwa psy żyły w zgodzie, nie próbujmy zmieniać tego układu, choć często mamy ochotę tak zwyczajnie, po ludzku stanąć w obronie słabszego. Ale jeśli zaczniemy go faworyzować na oczach psa przywódcy, to tylko mu zaszkodzimy. Jeśli więc na przykład silniejszy pies wyjada słabszemu karmę z jego miski, zamiast go od niej odganiać, lepiej dawajmy zwierzakom posiłek w dwóch różnych pomieszczeniach.

A jeśli dominujący pies jest zazdrosny o pieszczoty, wynagrodźmy to temu drugiemu, gdy dominant nie będzie widział. Pamiętajmy, że zwierząt nie nauczymy naszej ludzkiej sprawiedliwości. Nimi rządzą instynkty.

Nie z jednego miotu

Jeśli kupujemy lub przygarniamy od razu dwa psy lub mamy już jednego, a tego drugiego możemy sobie sami wybrać, mamy szansę tak dobrać zwierzaki, żeby się szybko dogadały. Przede wszystkim nie bierzmy psów w tym samym wieku, np. z jednego miotu. Wprawdzie rozkoszne szczeniaczki ładnie się razem bawią, ale w miarę jak rosną, ta zabawa przekształca się w próbę sił i współzawodnictwo. Zwłaszcza jeśli psiaki są tej samej płci, często kończy się to niestety tak, że trzeba je rozdzielić i jednemu z nich znaleźć dobry nowy dom.

To trudne przeżycie i dla nas, i dla tego oddawanego psa, który już się do nas przywiązał. Dlatego lepiej się oprzeć urokowi baraszkujących szczeniaków.

Starszy lub młodszy

Również jeśli mamy już jednego psa, starajmy się nie brać drugiego w tym samym wieku. Najlepiej wziąć młodszego, gdy pierwszy jest już odchowany (czyli ma przynajmniej rok, a w wypadku dużych ras, które dojrzewają później – dwa lata) i nauczył się słuchać naszych poleceń. Psy uczą się przez naśladownictwo, więc przy takim posłusznym, zrównoważonym zwierzaku będzie nam łatwiej wychować drugie, młode ladaco.

Nie powinniśmy jednak czekać z tą decyzją zbyt długo. Gdy pierwszy pies zacznie się starzeć (dzieje się to zwykle w wieku około ośmiu lat), będzie mniej cierpliwy dla młodego, rozbrykanego psiaka, który ani chybi będzie go zaczepiał i zachęcał do zabawy. Starsze osoby często z trudem znoszą krzyki i dokazywanie dzieci. Podobnie jest z psami.

Najlepiej parka

Parka, ale nie para! Wzięcie dwóch psów różnej płci jest dobrym rozwiązaniem – ale tylko wtedy, gdy nie mogą mieć dzieci. Suczka musi być wysterylizowana, a pies wykastrowany. W przeciwnym razie będziemy mieć problem z niechcianym potomstwem albo będziemy musieli izolować psy dwa razy w roku przez kilka tygodni, gdy suczka ma cieczkę. Takie izolowanie jest jednak bardzo trudne, bo pies będzie drapał w drzwi i skamlał.

Lepiej więc nie fundować takiego stresu psom ani całej rodzinie. Za to wysterylizowane zwierzaki różnej płci mają mniej powodów do rywalizacji niż dwa samce lub dwie suczki, więc takie rozwiązanie jest bardzo dobre.

Autor: Dorota Jastrzębowska