Dlaczego pies nie chce spać w nocy?

Wszyscy domownicy poszli już spać, tylko pies nie chce. Dlaczego? Większość psów to „skowronki”. Gorzej, gdy taki ranny ptaszek trafi na właściciela sowę… Trzeba pogodzić te sprzeczności, pamiętajmy jednak, by nie odbywało się to ze szkodą dla psa. Jeżeli wstajemy późno i długo się rano grzebiemy, to wieczorny spacer – dający psu możliwość załatwienia wszystkich fizjologicznych potrzeb – powinien się odbyć późno.

Pies nie chce spać w nocy, bo stado trzyma się razem

Psowate sypiają blisko siebie. To daje im poczucie bezpieczeństwa i – w razie czego – możliwość zorganizowania błyskawicznej obrony. Dlatego dla naszych psów naturalna jest nie tylko chęć przebywania w naszej sypialni, ale i wkradanie się do łóżka. Jeśli zdecydujemy inaczej, to osiągniemy sukces tylko dzięki żelaznej konsekwencji, z jaką będziemy odprowadzać psa na jego posłanie i, ewentualnie, blokować mu drogę do naszego łóżka. Większość psów dość szybko akceptuje to, że nie powinny wchodzić na ludzkie posłania. Za to gorzej przyjmują żądanie, by w nocy przebywały w innym pomieszczeniu. Wtedy musimy być przygotowani na piski, które karcimy głosem, a nagradzamy psa, gdy zapada cisza. Czy warto ustalać tak surowe zasady? Opiekunowie mający głęboką więź z psami na ogół przyznają, że śpią one w nocy w ich sypialniach…

1. Szczenięce siusianko

Jeśli mamy w domu szczeniaka, szansa na przespanie nocy jest niewielka. Psie dzieciaki często się budzą, choćby dlatego że częściej się załatwiają niż dorosłe psy – i, naturalnie, nie robią tego przez sen. Gdy uczymy pieska załatwiać się na podkłady, to należy tak ograniczyć mu przestrzeń, żeby z posłanka łatwo było mu trafić na matę. Podkład powinien być odpowiednio duży, żeby rozespany maluch nie musiał go długo poszukiwać po ciemku – w tym wieku siusiu robi się bardzo szybko i nie bardzo umie się od tego powstrzymać.

2. Nocne swawole

Szczeniętom, które są jeszcze pod opieką swojej mamy, zdarzają się nocne ataki zbiorowej zabawy. Hodowcy opowiadają, jak bardzo bywają niewyspani, pomagając suczce odchować miot. Chęć dobrej socjalizacji bywa aktem bohaterstwa, jak w wypadku znajomej hodowczyni yorków, która regularnie pilnowała szczeniąt szalejących co noc o a godzinie pierwszej, potem o trzeciej. Zwierzaki wyrosły na urocze, pogodne i odważne pieski.

3. Przerwy w spaniu

Badacz wilków Farley Mowat spróbował kiedyś dostosować się do wilczego stylu spania. Jego narzeczona wspomina, że miała wrażenie, iż jest w jednym pokoju „z pasikonikiem w drżączce”. Nie ma szans, żeby nasz pies przeleżał nieruchomo całą noc. Psi system polega raczej na szeregu drzemek i przemieszczaniu się; niekiedy towarzyszy temu sprawdzanie, co u nas słychać, przez wetknięcie zimnego nosa pod kołdrę. Najlepiej zignorować to zachowanie, udając, że śpimy.

4. Wędrówki bez celu

„Na starość nie poradzisz”, jak mawia przysłowie. Często nocne wędrówki – wydawałoby się, bez celu – towarzyszą postępującemu procesowi demencji naszych wiekowych pupili. Nie można się za to na psa gniewać, on nie zdaje sobie sprawy z tego, co robi. Budzi się z niepokojem, zaczyna chodzić po mieszkaniu, czasem obijając się o meble. Charakterystyczne dla tego stanu bywa utknięcie w jakimś kącie – pies zatrzymuje się, np. z głową przy ścianie, i nie potrafi się z tej pułapki wycofać.

5. Nagłe wyjścia za potrzebą

Pies nie chce spać w nocy, ponieważ może mieć rozstrój żołądka. Każdemu może się to przydarzyć. Nie gniewajmy się na psa, gdy nas budzi – jest mistrzem w nauce czystości! Woli nas wyprowadzić na spacer, niż narazić na żmudne sprzątanie! Przezorny właściciel psa trzyma przy łóżku jak najprostszy do założenia strój, który skróci czas wyjścia do minimum. Szanse na częste nocne wyprawy rosną, gdy jesteśmy właścicielami staruszka (zwieracze nie działają już tak, jak dawniej), psa rasy miniaturowej (szybsza perystaltyka) lub alergika („znowu coś mi zaszkodziło…”).

MAMY DLA CIEBIE PREZENT! Zapisz się do newslettera Psy.pl i już teraz odbierz za darmo e-book „50 ras w sam raz do kochania”

Autor: Paulina Łukaszewska

Reklama