Sportsmen i wysportowany pies

Tańczący z psami
Z Zachodu przyszła do nas moda na różne odmiany psiego joggingu, czyli cani-crossu. Poza klasycznym biegiem pana i psa mamy skijoring (właściciel na nartach biegowych podąża za psem), bikejoring (piebiegnie przed rowerem) czy coraz bardziej popularny w Polsce sport psich zaprzęgów (letnia wersja: z wózkiem zamiast sań). Dużym zainteresowaniem w Ameryce cieszą się biegi całych rodzin wraz ze zwierzętami. Są to canirando – czyli długodystansowe, familijne rajdy z psami. Ciekawą dyscypliną jest także kanadyjski (a popularny zwłaszcza w Szwajcarii) Dog Dancing – czyli konkurencja, podczas której przewodnik i pies wykonują ćwiczenia w takt muzyki.

Dla twardzieli
Amerykańskim sportem nie opartym ani na zręczności psa (jak agility czy dog dancing), ani na jego szybkości (różne odmiany psiego joggingu) jest weight pulling, czyli przeciąganie ciężarów. Ta dyscyplina została stworzona dla silnych psów z grupy molosów, których zadaniem jest przeciągnięcie obciążonego wózka lub sań. Jako że sport ten potencjalnie może być niebezpieczny dla zdrowia, pies zostaje dopuszczony do zawodów przez lekarza weterynarii (np. psy młodsze niż 12 miesięcy i starsze niż 12 lat są wykluczone z rozgrywek)..

Sprężysty przedmiot pożądania
Jeśli nie czujemy powołania ani do pląsów z Azorkiem na parkiecie, ani do trenowania psa-kulturysty i wolimy zabawy na łonie natury, zdecydujmy się na sporty w rodzaju frisbee. Psy lubią łapać w powietrzu lub ścigać po ziemi rozmaite przedmioty. Powinniśmy jednak uważać na to, co rzucamy. Lepiej, aby była to lekka piłka tenisowa niż ciężka gumowa kula albo ostro zakończony patyk. Z frisbee też zdarzają się niefortunne wypadki, gdyż jego krawędź może zranić pysk zwierzęcia. Bezpieczne dla psiego uzębienia są sprężyste, miękkie przedmioty. Każda rasa ma przy tym inne preferencje – np. teriery lubią gonić za piszczącymi zabawkami, ponieważ kiedyś uczestniczyły w polowaniach na małe zwierzęta.

Dwa kółka i cztery łapy
Rower to dobra rzecz, ale nie dla każdego psa. Zwierzak może biegać z nami tylko kłusem, a nie galopem, nie powinien być także zbyt młody. Bieg przy rowerze jest dużym obciążeniem dla serca i dlatego mogą w nim uczestniczyć tylko psy zupełnie zdrowe. A nawet gdy Azor jest zdrów jak ryba, trzeba mu zrobić trening, czyli przyzwyczajać do pokonywania coraz dłuższych odcinków (zaczynamy od kilkuset metrów). Smyczy nie należy owijać ani wokół kierownicy, ani wokół dłoni ? gdy pies szarpnie, zawsze lepiej go puścić niż przewrócić się z nim i z rowerem. Warto także pamiętać, że smycz powinna być nieco uniesiona, aby nie wplątała się w szprychy roweru. Dla bezpieczeństwa – poruszajmy się tylko po ścieżkach rowerowych.
Małego pieska weźmy raczej do wiklinowego koszyka na przednim kole, taki sam jak dla małych dzieci. Pies musi być także zabezpieczony przed wypadnięciem.

Pływać każdy może
Niektóre rasy, jak np. retrievery czy nowofundlandy, są świetnymi pływakami, ale wiele innych zwierząt musi przyzwyczajać się do wody powoli. Warto jednak zachęcać psa do pływania, bo sport ten poprawia pracę mięśni. Często jest zalecany również psom starszym, z nadwagą albo cierpiącym na reumatyzm. Jeśli
obawiasz się o bezpieczeństwo twojego zwierzaka w wodzie (na przykład jest psem już starym, małym szczeniakiem albo choruje na serce), załóż mu kapok, który będzie go utrzymywał na powierzchni wody.

Kocia siłownia
Koty, które nie wychodzą na dwór, też garną się do sportu! Przejawem tej potrzeby jest np. drapanie foteli czy wskakiwanie na szafki. Kot-domator musi ćwiczyć mięśnie, refleks, rozładowywać nudę i negatywne emocje. Potrzebuje zatem kociej siłowni, czyli drapaka. Niekiedy ma on kilka pięter oraz platformy i schowki dla kilku kotów. Pozwala kotu wzmocnić mięśnie klatki piersiowej, karku i brzucha. Można go zastąpić konarem drzewa, jednak nie jest on zbyt stabilny i uniemożliwia aktywną zabawę. Kot potrzebuje do drapania przedmiotu dostatecznie wysokiego, aby stanąć przy nim na dwóch łapach. Drapaczki do zawieszania, chociaż tanie, zwykle nie są lubiane przez koty. Kocie „drzewo” nie może mieć zbyt gładkiej powierzchni (najlepsze jest pokrycie ze sznurka sizalowego albo wykładziny dywanowej).

To ty zwyciężasz
Specjaliści zalecają też, aby w szarpanie przedmiotów, przeciąganie liny czy wspólne zapasy bawić się z psami (zwłaszcza skłonnymi do dominacji) z umiarem. Baw się na swoich warunkach, tylko z dobrze ułożonym psem i pamiętaj, że to ty w zabawach siłowych musisz odnosić zwycięstwo.
Z psem konno i na rowerze

Jeśli planujemy rowerowe lub konne wycieczki z psem, należy nauczyć go najpierw podstawowego posłuszeństwa oraz chodzenia i biegania przy nodze, początkowo na smyczy, a później – bez.
Według przepisów jazda konna w plenerze z psem jest możliwa wyłącznie w miejscach, gdzie dozwolone jest spuszczanie psów ze smyczy – czyli wyłącznie na prywatnych posesjach…W praktyce jednak często odbywają się wycieczki konne w towarzystwie psów.
Oczywiście psy muszą być absolutnie posłuszne, nie bać się ani nie atakować koni i nie ścigać się z nimi. Najlepiej spisują się w tej roli: dalmatyńczyk, pointer, wyżeł, foxhound, rodesian ridgeback, whippet i inne charty. Nie nadają się natomiast psy duże i ciężkie, takie jak większość molosów, oraz pieski wprawdzie wytrzymałe, lecz zbyt małe, jak beagle czy foksterier.
Taka forma spaceru jest dla psa bezpieczna pod warunkiem, że nauczy się biegać po lewej lub prawej stronie konia, lecz nie za nim, gdzie mogą go dosięgnąć kopyta.
Do jazdy z psem na rowerze najlepiej nadaje się automatyczna smycz z regulowaną długością. Wszędzie, gdzie przepisy to nakazują, pies powinien bowiem biec przy rowerze (po prawej stronie!) na smyczy. Lepiej jednak go spuszczać, mamy wówczas większą swobodę ruchów, a pies może przystanąć i odpocząć, gdy się zmęczy. Na wycieczki rowerowe nadają się świetnie także rasy nieco wolniejsze, jak owczarek niemiecki, golden retriever, labrador retriever, posokowiec, ogar polski czy alaskan malamut.
Nie zamęcz swojego psa

Do intensywnego biegania trzeba przyzwyczajać psa stopniowo. Pies nie może mieć nadwagi, musi mieć zdrowe serce i prawidłowo rozwinięte stawy. Co najmniej kilka godzin przed biegiem nie wolno go karmić, ponieważ grozi to skrętem żołądka. Do kondycji czworonoga i temperatury powietrza należy dostosować częstotliwość przystanków, podczas których pies może się napić chłodnej wody. Większość psów nie jest w stanie biec przy rowerze lub koniu jednorazowo dłużej niż kilkanaście minut. Jeśli powietrze ma więcej niż 25 stopni ciepła, taki wysiłek jest zdecydowanie niewskazany. Największą wytrzymałością spośród popularnych u nas ras wyróżniają się: pointer, wyżeł, whippet, dalmatyńczyk, husky, seter, owczarki belgijskie. (Adam Zaremba-Czereyski)