Z ringu wystawowego do kojca bez wody i jedzenia. Bo zachorowała

author-avatar.svg

Magdalena Ciszewska

Ten tekst przeczytasz w 2 minuty

W brudzie, odchodach, bez wody. Tak żyła suczka rasy kangal w miejscowości Uniegoszcz. Jej właścicielka umieściła ją w kojcu, gdy okazało się, że nie może już brać udziału w wystawach ze względu na problemy ze stawem łokciowym.

Kangal w kojcu

fot. Facebook dolnoslaski.ioz

Informacja o suczce rasy kangal „utrzymywanej w warunkach rażącego niechlujstwa” dotarła do Dolnośląskiego Inspektoratu Ochrony Zwierząt. Wynikało z niej, że suczki nie wypuszczano od kilku miesięcy z kojca, a jedzenie i picie dostaje tylko od czasu do czasu.

Gdy inspektorzy przyjechali do Uniegoszczy, najpierw poczuli, że są na miejscu, bo z kojca, w którym przebywała suczka, unosił się fetor amoniaku i odchodów. Można się domyślać, że zwierzę od dawna nie było wypuszczane na zewnątrz i tylko w nim załatwiało potrzeby fizjologiczne.

Kojec kangala

W kojcu porozrzucane były różne przedmioty, co sprawiało, że przypominał on raczej składowisko śmieci. Nie było tam zaś wody i jedzenia. Sam kojec znajdował się na porośniętej pokrzywami, wyglądającej na opuszczoną działce.

Inspektorzy stwierdzili, że suczka jest znacznie wychudzona (kangale to duże psy, powinny ważyć 41-54 kg, podczas gdy ona ważyła 35 kg). Mięśnie też były w zaniku, bo zwierzę było pozbawione możliwości ruchu. No i było odwodnione.

Suczka kangala

Inspektorzy uznali, że suczce nie zostały zapewnione odpowiednie warunki zgodnie z przepisami Ustawy o ochronie zwierząt. Suczka została odebrana właścicielce i przewieziona do kliniki weterynaryjnej.

Zdaniem lekarzy weterynarii pies był skrajnie zaniedbany, brudny, z zapaleniem uszu, z wyczuwalnymi wszystkimi kośćmi szkieletu oraz ze znacznym zanikiem tkanki mięśniowej – można przeczytać na Facebooku DIOZ.

Okazało się, że właścicielka zaniedbanej suczki jest znana w środowisku prozwierzęcym. Ma też dwa berneńskie psy pasterskie. Suczka rasy kangal była przez większość życia (ma około 7 lat) psem kanapowym i wystawowym. Jednak gdy zaczęły się problemy ze stawem łokciowym i nie mogła uczestniczyć w wystawach, trafiła do kojca.

Kangal na wystawie

Właścicielka uważa, że nie było podstaw do odebrania jej psa. Mówi, że jest on pod opieką weterynaryjną i że podjęła jego leczenie. Zapowiada, że będzie walczyć o jego odebranie. DIOZ wskazuje, że stan psa nie był spowodowany chorobą, tylko znacznym odwodnieniem. To zaś dowodzi zaniedbania zwierzaka.

Za znęcanie się nad psem może grozić kara do 2 lat pozbawienia wolności oraz nawiązka w wysokości 100 tys. zł.

Pierwsza publikacja: 26.04.2022

Podziel się tym artykułem:

author-avatar.svg
Magdalena Ciszewska

Absolwentka teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 2005 roku sekretarz redakcji miesięcznika „Mój Pies”, a później także autorka tekstów na portalu PSY.PL. W dzieciństwie wychowywała się z suczką owczarka niemieckiego o imieniu Diana.

Zobacz powiązane artykuły

Bohaterowie nie zawsze noszą pelerynę. Poznajcie historię, która przywraca wiarę w ludzi

Ten tekst przeczytasz w 4 minuty

Sergio Florian, 44-letni maratończyk z Hawajów, często zachwyca się niezwykłymi widokami. Jednak to, co zobaczył podczas swojego treningu po górach O’ahu, było zaskakujące – nawet jak na jego standardy.

bohaterowie

undefined

„Dawno nie mieliśmy przypadku, w którym tak upodlono psa”. Pieski los na posesji wartej miliony

Ten tekst przeczytasz w 3 minuty

Z pseudohodowli trafiła do prywatnego przytuliska, a później do wielkiego domu. Mogłoby się więc zdawać, że historia starszej suczki zakończyła się szczęśliwie. Nic bardziej mylnego. 

Beza na opuszczonej posesji

undefined

Taro i Jiro: niezwykła historia psów, które cudem przeżyły na krańcu świata

Ten tekst przeczytasz w 6 minut

Arktyka to najzimniejsze, najbardziej wietrzne i suche miejsce na ziemi. Ten najdalej wysunięty na południe kontynent zajmuje powierzchnię około 14 milionów kilometrów kwadratowych, z czego 98% pokrywa gruby lód. Mimo surowego klimatu i nieprzyjaznego środowiska od dziesięcioleci fascynuje i przyciąga naukowców i badaczy z całego świata. To właśnie tutaj w 1957 roku, w japońskiej stacji badawczej Syowa, miała miejsce jedna z najbardziej niezwykłych psich historii.

taro i jiro

undefined

null

Bądź na bieżąco

Zapisz się na newsletter i otrzymuj raz w tygodniu wieści ze świata psów!

Zapisz się