Rasy

DOG ARGENTYŃSKI

Niebywale zwinny i wytrzymały dog argentyński to świetny myśliwy, a w razie potrzeby - skuteczny stróż i obrońca. Jest to zwierzę dość duże, proporcjonalnie zbudowane, o lekko wydłużonym tułowiu. Krótka, twarda sierść jest czysto biała, dopuszczalna jest jedna łatka wokół oka. Pies dla doświadczonego przewodnika. Podatny na szkolenie.

Charakter
Wady i zalety
Zdrowie
Historia
Wzorzec
Ciekawostki

Charakter

Dog argentyński w sposób doskonały łączy w sobie siłę i elegancję. To dobrze umięśniony molos o zgrabnej sylwetce. W jego wyglądzie nie powinno być nic z ociężałości niektórych większych molosowatych kuzynów.

Choć potrzebuje dużo ruchu, dostatecznie wybiegany jest w domu leniuchem i pieszczochem.Może natomiast przysporzyć problemów na spacerach, bo bywa agresywny wobec obcych psów. W związku ze swoim pierwotnym przeznaczeniem inne zwierzęta traktuje jak potencjalną zdobycz. Jednak przyzwyczajony od małego do obecności kotów oraz innych małych domowników, świetnie się z nimi dogaduje.

Dog argentyński w galopie — fot. Shutterstock

Dog argentyński to pies jednego pana, ale zżywa się z całą rodziną. Serdeczny i cierpliwy, wyjątkowo wierny, przewodnikowi ufa bezgranicznie. Lubi przebywać w towarzystwie ludzi, często chodzi krok w krok za swoim panem.

Wobec dzieci nie jest zbyt wylewny i odnosi się do nich obojętnie. Najlepiej wziąć młodego psa i przyzwyczajać go do swoich pociech. W stosunku do obcych osób jest spokojny, raczej przyjacielski, ale zachowuje dystans.

Szczenię doga argentyńskiego w biegu po trawie — fot. Shutterstock

Umiejętności

Dog argentyński sprawdza się nie tylko w domu i na polowaniu, ale również jako pies służbowy czy przewodnik ociemniałych. Niestety, zaczęli go wykorzystywać także hodowcy psów do walk, bo zachował pewne predyspozycje do tego „sportu”.

Szkolenie i wychowanie

Ma bardzo silny charakter i wykazuje sporą samodzielność. Poluje się z nim na dziki, pumy i inne duże zwierzęta. Wczesna socjalizacja i ustanowienie hierarchii pomogą jednak zapanować nad jego instynktem łowieckim. Nie należy specjalnie wzbudzać u niego zachowań obronnych i stróżujących, bo ma je wrodzone.

Czwórka szczeniąt dogo argentino siedząca na ławce — fot. Shutterstock

Dla kogo ta rasa

Nadaje się dla ludzi odpowiedzialnych i zrównoważonych, zdecydowanych i aktywnych. Z uwagi na obronno-bojowe predyspozycje nie poleca się go osobom niedoświadczonym. Przed nabyciem przedstawiciela tej rasy warto nie tylko przygotować się teoretycznie, ale i porozmawiać z właścicielami dogów argentyńskich.

Wady i zalety

Wady

dominujący
samodzielny i uparty
może wykazywać agresję wobec ludzi i zwierząt
ma silny instynkt łowiecki

Zalety

bardzo przywiązany do przewodnika
jeśli ustali się z nim odpowiednie stosunki, dobrze poddaje się szkoleniu
dobry stróż i obrońca
nieskomplikowany w pielęgnacji

Zdrowie

Dogi argentyńskie, podobnie jak inne białe i łaciate psy są narażone na głuchotę związaną z brakiem pigmentu. Dlatego też zaleca się przeprowadzenie badania BAER u szczeniąt w wieku 7-8 tygodni – pozwala ono wykryć także głuchotę jednostronną, trudną do zauważenia w życiu codziennym (takie psy mają jednak problem z lokalizacją źródła dźwięku i nie powinny być wykorzystywane w hodowli).

Ponadto, zdarzają się u nich alergie skórne oraz dysplazja biodrowa i łokciowa a w starszym wieku artroza.

Portret leżącego na ziemi dogo argentino — fot. Shutterstock

Żywienie

Dogi argentyńskie bywają podatne na alergie pokarmowe. W takiej sytuacji powinno się sprawdzić, na co pies jest uczulony stosując dietę eliminacyjną. Można również zrobić testy skórne.

Dogo argentino galopujący po płytkiej wodzie — fot. Shutterstock

Pielęgnacja

Dog argentyński ma krótką sierść, więc jego pielęgnacja nie jest skomplikowana. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że pies ten linieje a krótkie włoski mogą wbijać się jak igiełki w tapicerkę, dywany itp.

Historia

Rasa została wyhodowana w prowincji Córdoba w Argentynie i liczy niespełna sto lat. Jej twórcą był lekarz dr Antonio Nores Martinez. Jego rodzina od pokoleń trzymała psy. W 1928 r. Martinez postanowił wyhodować nową rasę, która spełniałaby jego kryteria „psa idealnego”.

Uśmiechnięty dogo argentino leżący na kanapie — fot. Shutterstock

Planowo krzyżował więc występującego na tamtym terenie walczącego psa z Córdoby z innymi rasami. Czworonogi tej pierwszej rasy były mało wyrównane i brakowało im stabilności psychicznej, ponieważ hodowano je prawie wyłącznie pod kątem walk.

Dr Martinez, którego pasją było polowanie, marzył natomiast o czworonogu, który byłby dobrym łowcą i stróżem, jednocześnie jednak oddanym i łagodnym towarzyszem rodziny. Dodatkowym kryterium było białe umaszczenie, korzystne w ciepłym klimacie.

Wśród psów użytych do krzyżówek znalazły się: dog niemiecki, bokser, mastif hiszpański, buldog, bulterier, duży pies pirenejski, pointer, wilczarz irlandzki i dogue de Bordeaux.

Nową rasę Argentyńska Federacja Kynologiczna uznała w 1964 r., a FCI w 1973 r. – jako jedyną do tej pory rasę argentyńską.

Dogo argentino galopujący w płytkiej wodzie — fot. Shutterstock

Największą popularnością rasa cieszy się oczywiście w swojej ojczyźnie. Nadal czynnie poluje i jest używana przez policję. Dog argentyński ceniony jest też w Stanach Zjednoczonych, gdzie działa duży klub zrzeszający miłośników rasy. Używany jest tam również do polowań na dziki.

W Europie rasa jest najbardziej popularna we Włoszech, Francji i Rosji, skąd pochodzą najładniejsze psy. W Polsce zainteresowanie nią jest raczej niewielkie.

Wzorzec