Głuchy pies. Dlaczego pies nie słyszy i jak sobie z tym radzić?

Głuchota czworonoga może stanowić poważny problem nie tylko dla samego zwierzaka, ale także dla jego opiekunów. Szczególny problem dotyczy psów głuchych od urodzenia. Psiaki, które nie słyszą lub ogłuchły z czasem wymagać będą specjalnego podejścia w kwestii szkolenia i codziennego życia.

Dlaczego pies nie słyszy?

Zdrowe psy mają doskonały słuch - rejestruje on zarówno dźwięki słyszalne dla ludzkiego ucha, jak i znacznie wyższe tony, mogące sięgać nawet 45 kHz! Piszczenie ładowarki od telefonu czy ultradźwiękowy nawilżacz powietrza, to tylko niektóre dźwięki, z których człowiek może nie zdawać sobie sprawy, a dla domowego czworonoga stanowią codzienność.

Istnieje jednak kilka sytuacji, które mogą spowodować utratę słuchu u psa. Wśród nich wymienia się szczególnie:

• naturalne starzenie się organizmu - wiele czworonogów powyżej 10 roku życia ma mniej lub bardziej osłabionych słuch,
• nawracające zapalenie uszu - szczególnie częste u psów cierpiących na alergie pokarmowe,
• stosowanie niektórych leków (szczególnie antybiotyków),
• urazy głowy,
• choroby zakaźne (np. nosówka),
• polipy i nowotwory w obrębie kanałów słuchowych.

Wrodzona głuchota u psa

Głuchota u psa może mieć także charakter wrodzony i jest szczególnie częsta u psów o białym umaszczeniu lub z dużą ilością bieli w okolicy uszu. Głuche bywają białe bulteriery, białe boksery, dalmatyńczyki czy dogi argentyńskie. Dzieje się tak, ponieważ gen powodujący łaciatość ogranicza rozprzestrzenianie komórek pigmentowych w ciele psa. Komórki pigmentowe są potrzebne do prawidłowego rozwoju wewnętrznych struktur ucha, odpowiedzialnych za słyszenie. Nawet zdrowi rodzice mogą mieć głuche szczenięta. Na wrodzoną głuchotę nie są narażone psy o jednolicie białym umaszczeniu warunkowanym przez inny gen, takie jak owczarek podhalański, samojed, biały owczarek szwajcarski czy westie. Gen ten powoduje biały kolor sierści, ale pozostawia ciemną pigmentację skóry, obwódek oczu i warg.

Drugim genem, który może powodować wrodzoną głuchotę, jest tak zwany gen merle, czyli gen powodujący umaszczenie marmurkowe, ale tylko wtedy, jeżeli wystąpi w dwóch kopiach u jednego psa. Pojedynczy gen merle powoduje atrakcyjne, łaciate umaszczenie, spotykane np. u collie, owczarków szetlandzkich i dogów arlekinów. Gen merle w „podwójnej dawce” może powodować nie tylko zaburzenia budowy struktur ucha, ale i oczu. Jeśli skrzyżujemy ze sobą dwa marmurki lub arlekiny, średnio jedna czwarta szczeniąt może być głucha i/lub ślepa. Dlatego Związek Kynologiczny w Polsce zabrania takich kojarzeń.

Jak sprawdzić, czy pies słyszy?

Aby być pewnym, że pies nie jest głuchy, trzeba przeprowadzić tzw. test BAER. Specjalny aparat bada reakcje mózgu na dźwięk podawany do ucha. Od niedawna w Polsce badanie to jest dostępne dla zwierząt.

Stosunkowo łatwo można wykryć u psa całkowitą głuchotę także domowym sposobem. Kiedy pies jest odwrócony tyłem, należy wydać nagły, głośny dźwięk, np. klaszczemy albo brzęczymy kluczami (nie rzucamy ich na podłogę, bo nawet głuche zwierzę może zareagować na wibracje podłoża). Jeżeli pies nie zareaguje, istnieje duże prawdopodobieństwo, że jest głuchy. Tym sposobem nie da się jednak stwierdzić głuchoty jednostronnej.