NIEMIECKI TERIER MYŚLIWSKI (JAGDTERRIER)

Wygląd rasy jagdterrier

Jagdterrier (niemiecki terier myśliwski) to pies średniej wielkości o zwartej, proporcjonalnej i muskularnej sylwetce, ważący około 7-10 kg. Głowa psa ma kształt klinowaty, oczy są małe, owalne, ciemne i głęboko osadzone, a uszy wysoko osadzone, mają kształt litery V i lekko opadają ku przodowi. Szyja jest mocna i przechodzi w prosty grzbiet z wyraźnym kłębem. Klatka piersiowa jest głęboka i wysklepiona, a brzuch lekko podkasany. Kończyny są długie, proste i równoległe. Ogon jest krótki i noszony na poziomie grzbietu.

Gęsta i prosta sierść niemieckiego teriera myśliwskiego może być szorstka lub gładka. Rasa ta występuje w umaszczeniu:

• czarnym podpalanym,
• czekoladowym podpalanym,
• szaro-czarnym podpalanym.

Wymagane są rude znaczenia na kufie, nad oczami i na kończynach.

Charakter i usposobienie rasy jagdterrier

Jagdterrier to zacięty, niezmordowany pies myśliwski wymagający szkolenia i zapewnienia mu odpowiedniego rodzaju aktywności. Jego żywiołem jest polowanie – silny instynkt łowiecki psa rasy jagdterrier sprawia, że nie powinien być spuszczany na spacerach ze smyczy. Łatwo bowiem odnajduje trop zwierzyny, wynajduje ich nory i stanowi ogromne zagrożenie zarówno dla młodych, jak i dorosłych osobników. Pozbawiony ruchu i zajęcia niemiecki terier myśliwski może stać się niezwykle problematyczny i uciążliwy.

Niemiecki terrier myśliwski to pies jednego pana – wśród domowników zazwyczaj wybiera sobie jedną, ukochaną osobę, której jest bezgranicznie oddany. Pozostałych członków rodziny traktuje z sympatią, ale nie jest im aż tak posłuszny. Jagdterrier łatwo się pobudza i bywa niedelikatny w zabawie, dlatego nie sprawdzi się w roli towarzysza do zabaw dla dziecka.

Niemiecki terier myśliwski nie przepada też za innymi psami i bywa wobec nich agresywny. Jego zajadłość i pewność siebie sprawiają, że często wdaje się w bójki nawet z większymi czworonogami. Koty i mniejsze zwierzęta będą wywoływać w nim chęć pogoni, chwycenia i rozszarpania.

Jagdterrier nie jest więc rasą, którą można polecić do towarzystwa ani mieszkania w mieście. Pies ten sprawdzi się przede wszystkim w rękach myśliwego, który będzie umiał odpowiednio go wyszkolić, ukierunkować jego instynkt łowiecki i nieustępliwość.

Umiejętności

Jagdterrier bywa określany jako „maszyna do polowania”. Ich głównym zadaniem podczas polowania jest tropienie, chwytanie zwierzyny, wyciąganie jej z nor i rozszarpywanie. Niemiecki terier myśliwski może z powodzeniem polować na lisy, dziki, borsuki, ptactwo i zwierzynę płową. Zgodnie z oczekiwaniami europejskich myśliwych jest wszechstronny – sprawdza się w roli norowca, dzikarza, tropowca, dobrze aportuje.

Jagdterrier nadaje się także do stróżowania. Jest nieufny wobec obcych osób i oznajmia pojawienie się intruza głośnym szczekaniem.

Szkolenie i wychowanie

Jagdterrier jest inteligentny i dość szybko się uczy. Wymaga jednak zdecydowanego prowadzenia – ma silny charakter, bywa nieustępliwy i uparty. Natomiast odpowiednio wyszkolony jest posłuszny i nie sprawia większych kłopotów. Psy mające brać udział w polowaniach powinny przejść szkolenie pod okiem specjalisty.

Dla kogo ta rasa

Silna pasja łowiecka i wysoki poziom aktywności powodują, że jagdterrier nie odnajdzie się w roli towarzysza rodziny. Pies ten wymaga doświadczonego opiekuna, który będzie umiał wykorzystać jego instynkty podczas polowań.

Wady i zalety rasy jagdterrier

Jagdterrier – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• ma bardzo silny instynkt łowiecki
• jest uparty i samodzielny, o mocnym charakterze
• może wykazywać agresję wobec zwierząt

Zalety

• doskonały pies myśliwski
• dobry stróż
• kiedy już się go wychowa, nie sprawia większych kłopotów
• tani w utrzymaniu

Zdrowie rasy jagdterrier

Rasa jagdterrier selekcjonowana była głównie pod kątem użytkowości. Psy te są więc wytrzymałe, odporne na warunki atmosferyczne, mają dobrą kondycję i rzadko chorują. Wśród niemieckich terierów myśliwskich zdarzają się jednak psy, które cierpią na:

• alergie pokarmowe lub środowiskowe,
• niedoczynność tarczycy,
• jaskrę,
• głuchotę.

Żywienie rasy jagdterrier

Jagdterrier nie ma szczególnych wymagań żywieniowych. Powinien jednak otrzymywać karmę, która zapewni mu energię do pracy i codziennej aktywności. Psy polujące mogą być żywione gotową, wysokoenergetyczną karmą suchą lub mokrą, a także odpowiednio zbilansowaną dietą domową. Karma musi być dostosowana do wieku, stanu zdrowia i poziomu aktywności psa.

Pielęgnacja rasy jagdterrier

Niemiecki terier myśliwski występuje w dwóch typach szaty: szorstkiej i krótkiej, ale można krzyżować psy o różnych rodzajach włosa. Pielęgnacja jagdterriera nie jest skomplikowana – nawet odmiana szorstkowłosa ma sierść dosyć krótką i przylegającą do ciała. Wystarczy szczotkować psa raz na jakiś czas. Tylko niektóre osobniki wymagają trymowania. Jednak nawet jagdterriery szorstkowłose linieją.

Akcesoria

Jagdterrier powinien być wyprowadzany na spacery w mocnej, najlepiej skórzanej obroży lub w wygodnych szelkach typu guard. W przypadku psa tej rasy sprawdzi się najlepiej długa linka treningowa zaopatrzona w solidne karabińczyki. Niemiecki terrier myśliwski w niektórych sytuacjach powinien nosić kaganiec – najlepszym rozwiązaniem będzie dla niego kaganiec fizjologiczny, który umożliwi psu swobodne dyszenie i picie wody.

Historia rasy jagdterrier

Jagdterrier – jak każdy prawdziwy terier – z pochodzenia jest Brytyjczykiem, ale ukształtowany został w Niemczech. Niemieckiego teriera myśliwskiego, czyli deutscher jagdterriera, wyhodowali na bazie foksteriera z domieszkami innych ras niemieccy myśliwi rozczarowani kierunkiem, w jakim rozwinęła się hodowla foksterierów.

Foksy przeznaczone na wystawy nabierały coraz szlachetniejszego wyglądu, lecz – nieselekcjonowane równocześnie pod kątem przydatności w myślistwie – traciły pasję łowiecką i ciętość. W dodatku stały się modnymi psami do towarzystwa, co też wpłynęło na osłabienie ich instynktu łowieckiego. Dlatego kilku myśliwych opuściło po I wojnie światowej niemiecki klub foksteriera, aby poświęcić się hodowli psa o doskonałych walorach użytkowych.

Rudolf Friess, Walter Zangenberg i Carl-Erich Grünewald chcieli wyhodować rasę norowców o ciemnej sierści, nierzucającej się w oczy tak, jak łaciate umaszczenie foksów preferowane na wystawach. Dyrektor ogrodu zoologicznego Lutz Heck Handenbeck podarował Zangenbergowi cztery czarne podpalane teriery, które miały być czystej krwi foksterierami, choć w świetle wiedzy naukowej wydaje się to wątpliwe (po dwóch łaciatych foksach nie powinny przyjść na świat tak ciemne szczenięta). Psy te eksterierowo pasowały do zamysłów twórców nowej rasy i od nich rozpoczęły się prace. Nadzór nad programem hodowlanym objął kynolog dr Herbert Lackner.

Aby poprawić instynkt łowiecki, w krzyżówkach użyto innych ras myśliwskich, głównie staroangielskich terierów szorstkowłosych o czarnym podpalanym umaszczeniu oraz terierów walijskich. Po latach eksperymentów udało się osiągnąć założony cel i ustalić typ rasy.

Hodowcy zabiegali nie tylko o określony eksterier, lecz także o użytkowość. Dążyli do tego, by stworzyć psa obdarzonego silnym instynktem myśliwskim, wszechstronnego, energicznego, umiejącego głosić zwierzynę, lubiącego wodę i łatwego w układaniu. W 1926 r. powstał Deutsche Jagdterrier Club. Rok później zaprezentowano rasę publicznie. FCI uznało ją dopiero w 1968 r.

Jagdterrier w Polsce

W Polsce rasa jest obecna od kilkudziesięciu lat, ale niezbyt szeroko znana. Podobnie jak na całym świecie, niemieckie teriery myśliwskie znajdują się głównie w rękach myśliwych.

Wzorzec rasy jagdterrier

Niemiecki terier myśliwski (jagdterrier) – grupa III FCI, sekcja 1, nr wzorca 103

Najczęściej zadawane pytania