OWCZAREK BELGIJSKI GROENENDAEL

Charakter rasy owczarek belgijski groenendael

Psy rasy owczarek belgijski groenendael są aktywne, energiczne, mają duży temperament i nie lubią bezczynności. Wrażliwe i mocno przywiązane do domowników, potrzebują stałego kontaktu z opiekunem, któremu lubią towarzyszyć przez cały dzień. Jako typowe psy pasterskie groenedael nie powinny być pozostawione samym sobie. Zamknięte w kojcu lub trzymane wyłącznie w ogrodzie mogą stać się nieszczęśliwe, sfrustrowane i problematyczne.

Psy rasy owczarek belgijski groenendael są przyjazne wobec dzieci, jednak z powodu swojej ruchliwości powinny kontaktować się z nimi od kontrolą dorosłych. Groenendael z reguły dobrze dogaduje się z innymi psami i nie popada z nimi w konflikty. Jedynie niekastrowane samce mogą mieć problemy w kontaktach z innymi samcami.

Groenendaele są dobrymi stróżami; czujnymi i z natury nieufnymi w stosunku do obcych, mają silny instynkt terytorialny. Pracują w sposób charakterystyczny dla zaganiaczy – szczekając i biegając wokół, osaczają intruza i zmuszają do zatrzymania, starając się przy tym unikać razów, co bywa często mylnie poczytywane za przejaw tchórzostwa.

Umiejętności

Pierwotnym zadaniem owczarków belgijskich groenendael była pomoc przy wypasaniu stad owiec, liczących nawet do 200 sztuk. Praca psów polegała na utrzymywaniu owiec w odpowiednim miejscu na pastwisku i zaganianiu ich do zagrody; czasem trzeba było przepędzić stado na większą odległość. Groenendaele wykorzystywano także do pilnowania gospodarstw, a w czasie obu wojen były psami meldunkowymi.

Obecnie psy rasy owczarek belgijski groenendael służą w policji, są tropicielami, ratownikami, a nawet przewodnikami niewidomych. Nadają się do wszechstronnego szkolenia, dobrze radzą sobie na kursach posłuszeństwa (PT), IPO (pies obrończy), a także w próbach pasienia. Są mistrzami psich sportów, np. agility, flyballu, frisbee, obedience.

Szkolenie i wychowanie

Groenendaele to psy o wybitnej pasji do pracy, bardzo pojętne i spostrzegawcze. Chętnie się uczą i lubią współpracę z opiekunem. Swoją inteligencję potrafią jednak wykorzystać także do unikania ćwiczeń, szczególnie, gdy są monotonne. Trzeba dostarczać im coraz to nowych zajęć, samo bieganie za piłką nie wystarczy. Nie znoszą przymusu – aby dobrze pracować, muszą się przy tym świetnie bawić. W ich szkoleniu sprawdzają się najlepiej metody pozytywne polegające na nagradzaniu psa za prawidłowe zachowanie.

Szczenięta rasy owczarek belgijski groenendael potrzebują wczesnej socjalizacji z ludźmi, psami i innymi zwierzętami. Maluchy powinny też poznawać różne nietypowe sytuacje - zapobiegnie to nadmiernej lękliwości w późniejszym wieku.

Dla kogo ta rasa

Psy rasy owczarek belgijski groenendael są odpowiednie dla ludzi aktywnych, uprawiających sporty, lubiących długie spacery i pracę z czworonogiem. Opiekun powinien mieć doświadczenie w wychowywaniu psów, być stanowczy, a przy tym wrażliwy i zrównoważony.

Wady i zalety rasy owczarek belgijski groenendael

Owczarek belgijski groenendael – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wymaga dużo ruchu i uwagi
• źle wychowany może być nadpobudliwy i reaktywny
• dość dużo szczeka
• może mieć skłonność do zaganiania biegających dzieci

Zalety

• bardzo przywiązany do rodziny
• inteligentny, nadaje się do wszechstronnego szkolenia
• doskonały do uprawiania psich sportów
• dobry, czujny stróż

Zdrowie rasy owczarek belgijski groenendael

Psy rasy owczarek belgijski groenendael są psami odpornymi i długowiecznymi; często dożywają 14-16 lat. Mogą wystąpić u nich predyspozycje do dysplazji stawów biodrowych (w Polsce do uzyskania praw hodowlanych nie ma obowiązku wykonywanie prześwietleń). Sporym problemem u owczarków belgijskich, szczególnie odmian długowłosych, jest epilepsja. Dlatego koniecznie należy uzyskać informacje, czy i jak często wśród psów spokrewnionych z rodzicami ewentualnego szczeniaka ona występowała i kupować tylko zwierzaka o udokumentowanym pochodzeniu.

Zdarza się, że owczarek belgijski groenendael choruje na niedoczynność tarczycy. Problemem tej rasy jest też padaczka i zmiany skórne na tle alergicznym. Trzeba również pamiętać o nadwrażliwości belgów na narkozę.

Żywienie

Owczarki belgijskie mają szybką przemianę materii i jedzą dosyć sporo. Potrzebują karmy wysokoenergetycznej, dobrze zbilansowanej. W żywieniu rasy owczarek belgijski groenendael sprawdzają się wysokiej jakości karmy suche i mokre (szczególnie bezzbożowe, o wysokiej zawartości mięsa) przeznaczone dla psów aktywnych. Gronendaela można karmić także posiłkami przygotowanymi w domu. Gotowane lub surowe jedzenie musi być uzupełnione o dobrze dobrane preparaty mineralno-witaminowe.

Pielęgnacja

Szata groenendaela nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Psy tej rasy linieją intensywnie dwa razy do roku, jednak niewielkie ilości sierści mogą gubić niezależnie od pory roku. Do wyczesywania sierści najlepiej używać grzebienia z obrotowymi zębami, natomiast nadmiar zanieczyszczeń nagromadzonych po spacerze usunąć można metalowym grzebieniem.

Psa należy kąpać tylko, gdy zaistnieje taka potrzeba. W pielęgnacji rasy owczarek belgijski groenendael najlepiej sprawdzają się delikatne szampony przeznaczone dla psów o długiej sierści. Można też używać kosmetyków dla zwierząt o czarnym umaszczeniu.

Akcesoria

Pies rasy owczarek belgijski groenendael powinien wychodzić na spacer w dobrze dopasowanych szelkach typu guard lub na obroży z solidną klamrą. Podczas spacerów dobrze sprawdzają się tradycyjne, mocne smycze i kilkumetrowe linki treningowe. Groenandaela należy zaopatrzyć w kaganiec fizjologiczny, który umożliwi psu swobodne dyszenie i picie wody.

Posłanie dla psa tej rasy powinno być na tyle duże, by groenendael mógł się na nim swobodnie wyciągnąć na boku. Czworonoga warto także nauczyć przebywania w klatce kennelowej - sprzęt ten przydatny będzie między innymi podczas transportu, wystaw czy zawodów sportowych. Owczarek belgijski groenendael potrzebuje wytrzymałych zabawek. Dobrym wyborem będą plecione sznury, jutowe szarpaki i zabawki z lanej gumy.

Reklama

Historia rasy owczarek belgijski groenendael

Istnieją dwie teorie na temat pochodzenia owczarków belgijskich. Według pierwszej, przodkami wszystkich odmian belgów były psy pasterskie, które występowały w Europie Środkowej już w epoce brązu. Druga teoria mówi o krzyżówce miejscowego mastifa z deerhoundem, którego w XIII w. sprowadzili z Anglii flamandzcy mnisi.

Psy w typie owczarków belgijskich można zobaczyć na rycinach przedstawiających dwór Habsburgów i książąt burgundzkich. Najstarsze wzmianki o belgach w piśmiennictwie pochodzą z 1356 r. Pod koniec XVI w. wydano w Antwerpii rozporządzenie nakazujące hyclom zabijanie wałęsających się psów. Ochroną objęto tylko psy myśliwskie, pasterskie, ozdobne i farmerskie, zwane rekel (psotnik, łobuziak). Prawdopodobnie to właśnie rekel jest bezpośrednim przodkiem owczarków belgijskich.

Swój współczesny wygląd owczarki belgijskie zawdzięczają prof. Adolfowi Reulowi z Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Cureghem, który wraz ze współpracownikami rozpoczął starania o zainteresowanie hodowców rodzimą rasą. W 1891 r. powstał Klub Owczarka Belgijskiego.

W tym samym roku zorganizowano wystawę psów pasterskich w Cureghem, na którą przybyło 117 czworonogów w różnych typach. Rozpoczęto prace nad wzorcem i ujednoliceniem wyglądu. Psy podzielono na trzy odmiany, ze względu na rodzaj sierści: długowłose czarne i płowe, krótkowłose płowe i szorstkowłose płowe.

Wysiłki hodowców doprowadziły do powstania czterech znanych obecnie odmian: groenendaela, tervuerena, malinois i laekenois.

Owczarek belgijski groenendael narodził się w posiadłości Chateau de Groenendael, należącej do Nicolasa Rose’a. Był on także właścicielem sfory długowłosych owczarków, wśród których była suczka Petite, wysoko oceniona na wspomnianej wcześniej wystawie w Cureghem. Rose skojarzył ją z samcem o imieniu Piccard d’Uccle.

Z tego związku narodził się słynny Duc de Groenendael, którego możemy odnaleźć w rodowodach wszystkich współczesnych groenendaeli (nazwę tej odmianie nadano w 1898 r. na pamiątkę miejsca jej pochodzenia).

Czarny owczarek szybko zyskał uznanie policji. Na zawodach w Mechelen w 1903 r. pies o imieniu Satan wprawił w zdumienie swoimi umiejętnościami tamtejszych mieszkańców. Najsłynniejszym psem użytkowym był w tym okresie Jules, który czterokrotnie (w latach 1908-1911) wygrywał zawody w Paryżu.

Dwie wojny światowe wytrzebiły większość groenendaeli. W latach powojennych, odbudowując tę odmianę, często kojarzono z sobą zwierzęta nieodpowiadające normom maści i typu, jednak dzięki intensywnej selekcji udało się przywrócić im pożądany wygląd.

Owczarek belgijski groenendael w Polsce

Pierwsze psy tej rasy pojawiły się w Polsce w połowie lat 80. XX w. Obecnie owczarek belgijski groenendael nie cieszy się tak dużą popularnością, jak odmiana malinois, a większość z nich jest w rękach pasjonatów sportów kynologicznych.

Wzorzec rasy owczarek belgijski groenendael

Owczarek belgijski groenendael – grupa I FCI, sekcja 1, nr wzorca 15

• Kraj pochodzenia: Belgia
• Charakter: pies o dużym temperamencie, żywiołowy, energiczny; wrażliwy i przywiązany do domowników; dobry i czujny stróż, choć czasem nadmiernie hałaśliwy; bardzo aktywny, nie lubi bezczynności
• Wielkość: psy 62 cm, suki 58 cm (dopuszczalna tolerancja 4 cm w górę i 2 cm w dół)
• Waga: psy 25-30 kg, suki 20-25 kg
• Szata: na głowie, zewnętrznej stronie uszu i na dolnych częściach kończyn – włos krótki, na tylnej krawędzi przedramienia dłuższy, tworzący frędzle; na reszcie ciała długi i gładki, dłuższy na szyi i przedpiersiu, gdzie tworzy kryzę i żabot, na pośladkach występują obfite portki, na ogonie długie włosy tworzą kitę
• Maść: jednolicie czarna, dopuszczalne białe znaczenia na piersi i łapach
• Długość życia: 12-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: odporny
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: od 4500 zł