Gdy kot był pierwszy

Jeśli mamy Mruczka i zamierzamy nabyć jeszcze Azora, przede wszystkim upewnijmy się, że nasz kot jest w stanie zaakceptować jakiegokolwiek psa. Najlepiej to sprawdzić, zapraszając do domu znajomych z czworonogiem. Oczywiście pies powinien być spokojny, by kot na skutek negatywnych doświadczeń nie nabrał urazu do wszystkich przedstawicieli psiego gatunku. Nie spodziewajmy się zbyt wiele po tych wstępnych kontaktach – wystarczy, że Mruczek okaże psu trochę zainteresowania. Aby się z nim zaprzyjaźnić, potrzebowałby o wiele więcej czasu.
Skoro podjęliśmy już decyzję o zakupie psa, należy wybrać rasę o niewybujałym temperamencie, łagodną, bez skłonności do nadmiernego szczekania – najlepiej szczenię. Niezależnie od płci kota najłatwiej będzie go oswoić z suczką.

Pierwsze koty za płoty
Podczas początkowych kontaktów szczeniaka z kotem zachowajmy spokój i nie ingerujmy w ich relacje. Mruczek z pewnością sobie poradzi z wychowaniem Azora. Na początku szczeniak będzie go denerwował – to normalna reakcja. Z czasem powinien się do niego przyzwyczaić.
W ciągu pierwszych kilkunastu dni należy się skupić na obserwacji kota. Gubienie sierści, apatia, chowanie się po kątach, unikanie kontaktu z właścicielami to sygnały mogące świadczyć o tym, że nie najlepiej sobie radzi w nowej sytuacji. Wskazane jest wtedy skorzystanie z porady specjalisty od zachowań zwierząt.
Jeśli zamierzamy kupić lub wziąć ze schroniska psa dorosłego, trudniej będzie przewidzieć reakcję kota. Generalnie jeśli Azor jest spokojny i dobrze ułożony, relacje między zwierzętami powinny się ułożyć jak najlepiej. Gdy jednak nie akceptuje kotów, mamy mniejsze możliwości zmiany jego nawyków niż w wypadku szczenięcia. Musimy się wtedy liczyć z koniecznością oddania któregoś z czworonogów, ponieważ trzymanie pod jednym dachem dwóch antagonistycznie nastawionych do siebie zwierząt nie jest humanitarne.

Jak pies z kotem
Wbrew popularnemu powiedzeniu czworonogi te nie mają wielu powodów do nieporozumień:
MISKA, która często jest kością niezgody między psami, rzadko bywa nią w relacjach psa z kotem. Zwierzęta te nie postrzegają siebie nawzajem jako rywali do niej w takim stopniu jak przedstawiciele jednego gatunku. Ponadto kocie miski mogą stać w miejscu niedostępnym dla psa.

LEGOWISKO, czy w ogóle terytorium, też nie jest punktem spornym, ponieważ kot i pies szybko się uczą nie wchodzić sobie w drogę. Zwykle mają różne miejsca „strategiczne”, np. kot lubi leżeć na parapecie, a pies… w łóżku pana. Mruczek ma dostęp do większej liczby miejsc niż Azor, co może początkowo niepokoić tego drugiego, lecz z czasem się do tego przyzwyczaja – tym szybciej, im bardziej poczuje, że jest równie ważnym członkiem rodziny.

WŁAŚCICIEL i jego względy to jedna z najczęstszych przyczyn konfliktów między psami, tymczasem kot potrafi wyczuć odpowiedni moment, kiedy psa nie ma w pobliżu, i skorzystać z sam na sam z opiekunem, łasząc się czy wskakując na kolana. Pies z kolei preferuje zazwyczaj bardziej interaktywne relacje, takie jak zabawa.

ZABAWA bywa traktowana przez psy jako próba sił – dlatego w jej trakcie zaczynają czasem prawdziwą walkę. Kot i pies rzadko popadają podczas niej w konflikt, bo rzadziej je ona łączy – preferują różne jej rodzaje. Kot zazwyczaj koncentruje się na zabawce – nawet jeśli bawi się nią z opiekunem. Pies skupia się przede wszystkim na relacji z właścicielem.