Przyjaźń ponad wszystko

Trzy lata temu Coffee trafiła do schroniska w Kaliszu. Bardzo bała się ludzi – gdy ktoś wchodził do jej boksu, chciała stać się niewidzialna. Niełatwa półtoraroczna praca wolontariuszy opłaciła się – suczka nieco się odprężyła w obecności znanych sobie osób.

Gdy nadszedł moment, w którym Coffee miała wrócić do schroniska, obydwie suczki zniknęły. Tak opisała poszukiwania psów szkoleniowiec Aneta Sitkiewicz, która dobrze zna Lolę i Coffee: „Szłam tam, gdzie prowadziły mnie nogi, nie zastanawiałam się, gdzie poszłyby psy, bo wokół są pola i lasy – czyli mnóstwo miejsc, w których chciałabym się znaleźć, będąc psem. Tylko raz byłam w tych okolicach na wspólnym spacerze z Darią, jej psem i moimi psami, i wtedy poszłyśmy nad rzekę – teraz też myślałam, że idę tą samą drogą, ale im dalej szłam, tym mniej przypominała mi tamte znane tereny. Gdy doszłam do rzeki, nie mogłam już dusić w sobie emocji… Płakałam głośno, wołając imiona psów i zadając sobie pytanie, dlaczego tak się stało? Znam te psy od półtora roku, są jak moje własne, czułam się tak, jakby to właśnie któryś z moich psów zaginął bezpowrotnie. Nagle usłyszałam gdzieś za sobą jakiś trzask, jakby ktoś nadepnął na gałąź. Oddaliłam się od rzeki i spojrzałam w lewo, zobaczyłam pole kukurydzy i poszłam w tę stronę. Zawołałam jeszcze raz Coffee i po kilku krokach zobaczyłam obie sunie stojące na końcu pola! Patrzyły na mnie, ale stały bokiem, jakby nie były pewne, kim jestem. Zawołałam jeszcze raz, nagle Coffee zaczęła biec, a za nią Lola, za chwilę witałyśmy się, a ja ryczałam jak głupia…”.