Pytania z forum

Czy suka w trakcie cieczki może być wystawiana lub uczestniczyć w zawodach sportowych?
Do niedawna suki, które miały cieczkę, nie mogły się pojawiać na wystawach. Nowy regulamin FCI, obowiązujący od 1 stycznia 2006 r., pozostawia podjęcie decyzji w tej kwestii organizatorom konkretnej wystawy, jednak w Polsce regulamin wystaw ZKwP się nie zmienił.
W zawodach posłuszeństwa (PT lub obedience) suki w okresie cieczki od dawna mogą brać udział – ale startują zawsze na końcu. Podczas startów innych psów przebywają na uboczu. Takie same przepisy obowiązują podczas mistrzostw świata obedience.
Regulamin agility zakazuje z kolei uczestnictwa sukom w cieczce, lecz w Polsce dopuszcza się ich udział, wymagając jednak, aby podczas startów innych psów przebywały w pewnym oddaleniu. Ponadto suczce zostawianej na starcie w pozycji „siad” lub „waruj” rozkłada się zwykle kocyk, żeby nie rozsiewała zbyt dużo „atrakcyjnego” zapachu. (Urszula Charytonik)

Czy charakter zależy od umaszczenia?
Samo umaszczenie nie determinuje charakteru czy usposobienia psa. Prawdą jest jednak, że na przykład cocker spaniele jednej maści (złote i czarne) bywały agresywne, natomiast tego rodzaju problemy nie pojawiały się u cockerów łaciatych. Stało się tak m.in. za sprawą pewnego często wykorzystywanego reproduktora, który przekazywał wadliwy charakter. A ponieważ w Polsce nie krzyżuje się kolorowych psów tej rasy z pozostałymi, problem dotyczył tylko osobników jednobarwnych. Krycie zrównoważonymi samcami pozwoliło wyrównać te cechy, ale generalnie nadal za przyjaźniejsze i łagodniejsze w stosunku do ludzi i zwierząt uważa się spaniele kolorowe. Są one zazwyczaj również posłuszniejsze i nie mają skłonności do niszczenia sprzętów. Również psy czekoladowe, których hodowla w większości opiera się na liniach kolorowych, są zwykle wesołe i dość przyjacielskie. Problemy ze złotymi cockerami wynikały z jeszcze jednego powodu – linie o tym umaszczeniu pojawiły się w Anglii stosunkowo późno, a więc ich selekcja trwała krócej.
Pewne różnice w charakterach można znaleźć także wśród przedstawicieli innych ras, których odmian się nie krzyżuje między sobą. Na przykład sznaucery miniaturowe o umaszczeniu pieprz i sól oraz czarno-srebrne są bardziej zrównoważone i łagodniejsze niż czarne, które częściej zachowują się agresywnie lub histerycznie. Nie jest to jednak związane z samą barwą sierści, ale z tym, że akurat w tej odmianie nie złagodzono jeszcze dostatecznie charakteru.
Nawet wśród owczarków australijskich, które krzyżuje się między sobą niezależnie od kolorów, pojawił się ten problem. Początkowo umaszczenie czekoladowe i czekoladowo-marmurkowe było mało rozpowszechnione, większość psów była niebiesko-marmurkowa lub czarna. Jednym z pierwszych znanych czekoladowych reproduktorów był Jones Reddy Teddy – doskonały pies pasterski, ale o wybitnie ostrym charakterze. Ponieważ wiele osób doceniało jego talenty użytkowe, Teddy krył często. A jego potomkowie dziedziczyli nie tylko czekoladowe umaszczenie, ale i charakter. Stąd wzięła się opinia, że czekoladowe (po angielsku nazywane rudymi) psy są ostre. Jednak dziś, gdy kolor czekoladowy jest już rozpowszechniony, nikt nie twierdzi, że rudy jest zły… (Urszula Charytonik)

Jak oduczyć psa gonienia kotów?
Dobrym sposobem na oduczenie psa gonienia kotów lub innych poruszających się obiektów (np. rowerzystów) jest przeciwwarunkowanie. Polega ono na zmianie dotychczasowych skojarzeń czworonoga związanych z tymi obiektami na inne. Na przykład widok kota czy rowerzysty może znaczyć dla psa, że otrzyma smakołyk lub będzie się mógł pobawić z przewodnikiem.
Aby utrwalić nowe skojarzenie, należy przy okazji każdego spotkania z kotem czy rowerzystą podawać psu smakołyki (trzeba je zawsze z sobą nosić). Można też wyjąć z kieszeni jego ulubioną piłeczkę lub frisbee i pobawić się z nim. Po kilkunastu powtórkach pies na widok kota zacznie zerkać w stronę przewodnika. Należy ćwiczyć w ten sam sposób tak długo, aż czworonóg będzie spokojnie przechodził obok kota lub innego obiektu, zainteresowany wyłącznie nagrodą, którą dostanie. (Magda Urban)