Skocz po talerz (cz. 3)

Naukę overów możemy zacząć dość wcześnie – równolegle z ćwiczeniem łapania floaterów. Jest to nawet wskazane, ponieważ może w dużym stopniu wpłynąć na poprawę techniki skoku naszego pupila.

Początki w parterze
Zacznijmy od leg over – skoku przez nogę. Aby nauczyć psa tej ewolucji, na początku przyjmujemy pozycję jak na zdjęciach i zachęcamy czworonoga do przeskoczenia przez wyciągniętą możliwie płasko na ziemi nogę. Naprowadzamy go za pomocą smakołyka lub talerza. Ponieważ przeszkoda nie jest wysoka, być może pies nie skoczy, lecz po prostu przejdzie ponad nią. Niezależnie od tego, czy przeszedł, czy przeskoczył – pamiętajmy o nagrodzie!

Jeżeli nasz pupil czuje się komfortowo, pokonując tę niewielką przeszkodę – wprowadzamy do ćwiczenia frisbee. Trzymamy talerz tak, aby psiak wziął go z naszej ręki, przeskakując nad nogą. Kiedy i to zadanie nie stanowi dla niego problemu, rzucamy floater – tak aby złapał talerz w locie. Rzucamy, zanim pies się wybije – kiedy już leci, nie jest w stanie dostosować się do lotu dysku. W ten sposób nauczyliśmy psa wykonywania pierwszego triku z talerzem!

Teraz możemy zachęcać czworonoga do wyższych skoków, stopniowo rzucając talerz coraz wyżej oraz inaczej ustawiając nogę. Oczywiście ćwiczenia dostosowujemy do zdolności i możliwości fizycznych psa.

Bezpieczne lądowanie
Warto wykorzystać overy do nauczenia psa najbezpieczniejszego sposobu lądowania – na przednie łapy. W tym celu zachęćmy go do wyskoczenia po dość wysoko trzymany dysk, a kiedy już leci, obniżmy minimalnie talerz – tak aby pies, chcąc go chwycić, musiał przenieść ciężar na przednią część ciała. Konsekwencją będzie lądowanie na przednich łapach.

Warto także pomyśleć o innych overach, których możemy nauczyć naszego sportowca. Może skok nad naszymi plecami, brzuchem, ręką, głową? Ograniczenia są tylko dwa: możliwości psa (chihuahua nie będzie skakać ponad głową stojącego człowieka) i… nasza wyobraźnia.

Inspirację można znaleźć w internecie na filmach z treningów bądź zawodów. Niezależnie jednak od tego, jaki over wymyślimy, schemat nauki jest zawsze taki sam: najpierw skok bez talerza, potem skok z braniem talerza z ręki i w końcu skok z łapaniem floatera.