Więź doskonała

Dlaczego zabawa ze szczeniakiem jest ważna?
Ponieważ pomaga budować między właścicielem i jego psem więź, zdrowe relacje, oparte na zaufaniu oraz wzajemnym szacunku. Zabawa rozwija szczeniaka fizycznie i psychicznie a także utwierdza w przekonaniu, że jego właściciel jest centrum świata. To bardzo ważne, jeśli szczeniak ma wyrosnąć na posłusznego psa. Poza tym, bawiąc się w wybrany przez nas sposób, unikniemy przypadkowych, niepożądanych zachowań, którymi szczeniak, spragniony kontaktu z nami, będzie się starał zwrócić na siebie uwagę – np. niekontrolowanego podgryzania. Dlatego warto zawsze mieć pod ręką zabawkę, którą psiak może pogryźć zamiast nas…

Jaka to powinna być zabawka?
Z małym szczeniakiem najlepiej bawić się miękkimi, futrzanymi zabawkami, które mogą mu przypominać inne szczenięta. W zabawie ze starszymi należy używać twardszych zabawek, można je dalej rzucić czy poturlać.

Co jednak zrobić, jeśli szczenię nie chce się bawić?
Szczenięta nie chcą się bawić, gdy są chore. Dlatego przede wszystkim trzeba się udać do weterynarza, żeby sprawdzić, czy psiak nie ma jakichś fizycznych dolegliwości. Częstą przyczyną niechęci do zabawy jest też zaniepokojenie i strach. Szczenięta, które w najważniejszym okresie życia – między 3. a 12. tygodniem – nie miały wiele kontaktów z ludźmi, nie będą postrzegać człowieka jako „swojego” i mogą nie mieć ochoty na zabawę z nim.

W takiej sytuacji należy zacząć od budowania podstaw relacji z maluchem. Dobrym sposobem zwrócenia na nas jego uwagi jest karmienie z ręki. Potem trzeba go zainteresować zabawką – najlepiej taką, do której można włożyć jedzenie. Nie wolno się spieszyć – delikatność i cierpliwość są niezbędne, jeśli chcemy przekonać do siebie lękliwe szczenię. Zabawa ma być przyjemnością, dlatego nie należy się frustrować, gdy nie wszystko uda się za pierwszym razem.

Ile czasu dziennie trzeba poświęcać na zabawę ze szczeniakiem?
Zabawy powinny być raczej krótkie i częste. Różne rasy wymagają różnej ilości zabawy, np. szczeniaki ras pracujących – znacznie więcej niż inne, mniej aktywne. Warto też pamiętać, że na początku psiaki muszą mieć dużo snu i wypoczynku – dopiero gdy stają się silniejsze, potrzebują więcej zabawy. Im więcej bawimy się ze szczeniakiem, tym mniejszą ma on potrzebę szukania sobie rozrywek – często zakazanych – na własną łapę. Powinien się też jednak nauczyć, że nie możemy się z nim bawić bez przerwy. Musi umieć odpoczywać i nie absorbować nas zawsze wtedy, gdy tego zapragnie.

Pani zdaniem, z innymi psami szczeniak powinien się bawić trzy razy mniej niż ze swoim panem – czy taki ograniczony kontakt z czworonogami wystarczy, by w przyszłości nie popadał z nimi w konflikty?
Nauczenie szczeniaka, żeby był szczęśliwy w towarzystwie ludzi, jest podstawowym warunkiem wychowania przyjaznego i posłusznego psa. Aby człowiek stał się centrum świata szczenięcia, zwierzę należy nauczyć czerpania radości z zabawy z ludźmi – nawet kosztem czasowego ograniczenia kontaktów z innymi psami.

Ale przecież kontakty z innymi psami także są bardzo ważne.
Oczywiście – i nie wystarczy tylko obecność znajomych psów. Często zdarza się, że szczeniak wychowywany wraz z innym czworonogiem ma zbyt mało kontaktów z obcymi psami, bo właściciele myślą, że skoro w domu jest inny pies, to nie ma takiej potrzeby. Tymczasem szczenię musi się oswoić także z obecnością obcych psów. Czasem właściciele uznają, że wyprowadzanie na spacer równocześnie dwóch psów jest zbyt kłopotliwe, idą więc na łatwiznę. Biorą na spacer tylko jednego psa, uznając, że szczeniak może się zadowolić wyjściem do ogródka. W konsekwencji maluch dorasta w strachu przed innymi psami, bo ma z nimi zbyt mało kontaktów. Jednak, mimo iż te kontakty są niezbędne, musimy pamiętać, że jeśli pozwolimy dwóm szczeniakom bez ograniczeń bawić się z sobą w czasie dorastania, wyrosną na zwierzęta skoncentrowane na innych psach i mniej posłuszne.

Jakie zabawy mogą obudzić w szczeniaku agresję?
W zasadzie żadna zabawa nie powinna wzbudzać agresji. Jednak zabawa, w której pozwolimy szczeniakowi na wszystko, nawet na gryzienie nas, może sprawić, że poczuje się on przywódcą – a to może doprowadzić do problemów w przyszłości.

Do jakich zachowań nie wolno dopuszczać podczas zabawy?
Przede wszystkim zabawa nie może wymknąć się spod kontroli. Gdy szczenię podrasta i staje się odważniejsze, bardziej zaczepne (np. gryzie nas) lub jest zbyt podekscytowane, trzeba przerwać zabawę i zabrać zabawkę. Jeżeli pies umie już siadać na komendę, należy mu kazać usiąść. Warto nauczyć go siedzenia, gdy rzucamy zabawkę – aż do momentu, gdy pozwolimy mu za nią pobiec. Oczywiście, początkowo trzeba będzie przytrzymać go za obrożę. Potem należy nauczyć psa zostawiania zabawki, podsuwając mu smakołyk i wydając równocześnie komendę „zostaw”. Po jakimś czasie nawet podczas próby sił będziemy mogli bez problemu przerwać zabawę i odebrać naszemu podopiecznemu zabawkę.

Czy z dorosłym psem też należy się bawić?
Tak – właściwie nie ma tu zasadniczej różnicy poza tym, że dorosły pies może ugryźć znacznie boleśniej, jeśli przez pomyłkę złapie nas, a nie zabawkę. Dlatego tak ważne jest, żeby umiał bawić się zabawkami. Psa nauczonego samokontroli w zabawie będzie znacznie łatwiej opanować w momencie podekscytowania. Natomiast jeśli nie potrafimy powstrzymać psa przed pogonią za piłką, to tym bardziej nie powstrzymamy go, gdy zechce pogonić kury czy dziecko w parku…