Wszystko na swoim miejscu

Jądra rozwijają się u psa już w życiu płodowym. Znajdują się w pobliżu nerek i połączone są więzadłem z moszną. Gdy szczeniak przychodzi na świat i zaczyna rosnąć, ściągające się więzadło powoduje ich zstępowanie poprzez kanał pachwinowy do moszny (zwykle dzieje się to w ciągu 10 dni po porodzie). Jeszcze przez dwa miesiące mogą się przemieszczać w obie strony, ale później kanał pachwinowy zaczyna zarastać, co następuje ostatecznie, gdy pies ma pół roku.
U niektórych czworonogów zstępowanie jąder zostaje zaburzone. W wypadku szczeniaka trudno to jednak stwierdzić jednoznacznie podczas badania, bo pod wpływem stresu może nastąpić chwilowe wciągnięcie jądra z powrotem do jamy brzusznej.
Uwarunkowaną genetycznie wadę polegającą na nieprzemieszczeniu się jednego lub obu jąder do moszny nazywa się wnętrostwem. Występuje ona często u pudli miniaturowych, pomeranianów, yorkshire terrierów, jamników miniaturowych, chihuahua, maltańczyków, pekińczyków i buldogów angielskich.
Zwykle dochodzi do zatrzymania jądra w jamie brzusznej w okolicy wewnętrznego kanału pachwinowego. Na skutek panującej tam zbyt wysokiej temperatury rozwija się ono nieprawidłowo. Często jest znacznie mniejsze i bardzo miękkie. Kiedy indziej tkwi pod skórą w okolicy zewnętrznego pierścienia pachwinowego i wtedy jest mocno powiększone, zniekształcone, lecz niebolesne. Może się też umiejscowić pod skórą brzucha lub w przyśrodkowej części uda.
Niezstąpione i przemieszczone jądra nie tylko powodują niepłodność, lecz także stanowią zagrożenie dla czworonogów, bo u starszych osobników ulegają procesom nowotworowym – dzieje się to kilkanaście razy częściej niż w wypadku jąder normalnych. Co więcej, połowa tych zmian ma charakter złośliwy. Dlatego też w przypadku wnętrostwa jądra trzeba usuwać operacyjnie.