Czy psy mogą płakać ze szczęścia? Naukowcy znają odpowiedź!

Chyba nikt nie ma wątpliwości, że psy przywiązują się do swoich opiekunów. Jeśli jednak ktoś ma na ten temat inne zdanie, to zachęcamy do zapoznania się z najnowszymi wnioskami japońskich badaczy. Twierdzą oni bowiem, że psy płaczą ze szczęścia, gdy opiekun wraca do domu nawet po kilkugodzinnej nieobecności. To pierwsze tego typu badanie! 

Więź z psem

Jeśli chcemy zbudować z psem pozytywną i mocną więź, powinniśmy nauczyć się psiej mowy ciała, a także zrozumieć jego potrzeby oraz emocje. Szczęśliwe czworonogi, które dobrze czują się w towarzystwie opiekuna, machają ogonem z ogromnym zaangażowaniem, a ich ciało jest zrelaksowane. Jest jeszcze inny sposób na okazanie radości. 

Japońscy naukowcy przekonują, że widok ukochanego człowieka może doprowadzić zwierzę do łez. Tak, dobrze przeczytałeś. Okazuje się bowiem, że twój powrót do domu uwalnia w psim organizmie oksytocynę - hormon miłości, nazywany też hormonem bliskości i przywiązania, który uaktywnia się, m.in. podczas porodu. 

Redakcja poleca: 

1. 7 rzeczy, które zrozumie tylko prawdziwy opiekun psa

2. Czy psy upodobniają się do opiekunów? Wiemy, jak to działa!

Nie tylko ludzie płaczą ze szczęścia 

Badanie zostało przeprowadzone przez japońskiego profesora Takefumi Kikusu i jego zespół badawczy na Uniwersytecie Azabu w Japonii. W teście wzięło udział 18 psów. Naukowcy wykorzystali test łzowy Schirmera, który pomaga rozpoznać zespół suchego oka. Badacze dwukrotnie umieścili pod dolną powieką każdego psa pasek diagnostyczny - najpierw przed spotkaniem z opiekunem, później po ponad pięciogodzinnej rozłące. Naukowcy odnotowali 10-procentowy wzrost produkowanych łez. W dodatkowym teście wzięło udział 22 psów. Zespół badaczy zaaplikował do psich oczu oksytocynę. Zwiększony poziom tego hormonu sprawił, że czworonogi wydzielały więcej łez.

Współautor badania Takefumi Kikusu przyznaje, że chociaż wraz z zespołem badawczym odkrył, że psy ronią łzy na widok opiekuna po rozłące, to wciąż wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi. 

źródło: www.theguardian.com