Sterylizacja aborcyjna. Na czym polega i kiedy jest potrzebna?

Większość opiekunów doskonale zdaje sobie sprawę z tego, jak istotne jest kastrowanie nierasowych zwierząt i niedopuszczanie do ich rozrodu. W Polsce skala bezdomności psów jest ogromna, dlatego kastracje w schroniskach wykonuje się standardowo. Co jednak z resztą psów? I co z suczkami, które pod opiekę placówek trafiają już w ciąży? W takich przypadkach często wykonywana jest sterylizacja aborcyjna. Zabieg ten nadal jednak wywołuje wiele kontrowersji nawet wśród miłośników zwierząt.

Kastracja aborcyjna – co to jest?

Technicznie rzecz biorąc, zabieg nazywany sterylizacyjną aborcyjną jest właściwie kastracją. Jego inna nazwa to kastracja interwencyjna. Zabieg polega na tym samym, na czym zwykła kastracja, czyli na usunięciu jajników i macicy. Różnica polega na tym, że w macicy znajdują się płody.

Kastrację aborcyjną można wykonywać u suczek na każdym etapie ciąży, również pod jej koniec. Choć istnieją inne metody przerywania ciąży, to interwencja chirurgiczna często jest nie tylko najbezpieczniejsza, ale również najprostsza. Dodatkową zaletą jest to, że zabieg przeprowadza się raz i gwarantuje również sterylizację.

Kiedy można przeprowadzić sterylizację aborcyjną u suki?

Kastracja aborcyjna u suki może być przeprowadzona w dowolnym momencie ciąży, nawet dzień przed porodem. Każdy dzień zwłoki stanowi jednak obciążenie dla organizmu suki, który musi utrzymać przy życiu kilka, a nieraz nawet kilkanaście płodów. Trzeba także pamiętać, że im większe płody, tym zabieg stanie się trudniejszy dla przeprowadzającego go chirurga. Dlatego jeśli zaobserwujemy u suki objawy niechcianej ciąży, powinniśmy jak najszybciej zgłosić się do lekarza weterynarii.

Czy sterylizacja aborcyjna jest niebezpieczna?

Sterylizacja suki na początku ciąży nie różni się niczym od zwykłej kastracji i nie niesie ze sobą ryzyka żadnych dodatkowych powikłań. Przeprowadzenie tego zabiegu w bardziej zaawansowanej ciąży jest nieznacznie trudniejsze – w późniejszych etapach znacząco zwiększa się ukrwienie narządów płciowych, co wymaga większej ostrożności od lekarza weterynarii wykonującego zabieg. Z tego względu kastrację aborcyjną powinien wykonywać wyłącznie doświadczony chirurg.

Sam fakt usunięcia macicy wraz z płodami nie jest obciążający dla organizmu suki bardziej niż typowa kastracja. Znacznie większym niebezpieczeństwem dla niej jest ciąża, podczas której wystąpić mogą przeróżne powikłania, a także wielogodzinny poród i odkarmienie całego miotu szczeniąt. Dlatego sterylizację aborcyjną warto przeprowadzić nawet wtedy, gdy suka nie jest w najdoskonalszej kondycji. Zabieg ten powinien być jednak zawsze skonsultowany z lekarzem weterynarii, który oceni stan zdrowia psa, stopień zaawansowania ciąży i oszacuje ryzyko możliwych powikłań po operacji.

Czy sterylizowanie suki w ciąży jest niehumanitarne?

Wśród miłośników i opiekunów psów można znaleźć wielu przeciwników kastracji aborcyjnej u suki. Zabieg ten krytykowany jest nie tylko ze względu na konieczność uśmiercenia nienarodzonych szczeniąt. Niektórzy uważają także, że pozbawienie suki możliwości urodzenia noszonego w macicy potomstwa negatywnie wpłynie na jej samopoczucie. Czy naprawdę może tak się stać?

W przeciwieństwie do ludzkich przyszłych matek ciężarne samice zwierząt nie są świadome swojego stanu. Nie rozmyślają nad przyszłą opieką nad maluchami, nie czują miłości do rozwijających się w ich macicy szczeniąt. Myślenie, że sterylizacja aborcyjna odbiera suce szansę na radość z macierzyństwa to niepotrzebne i szkodliwe uczłowieczanie zwierząt. Takie same, jak w przypadku kastracji, którą krytykuje się często jako odebranie psu „radości z zostania rodzicem”.

Usunięcie macicy wraz z rozwijającymi się w niej płodami to nie tylko sposób na ograniczenie bezdomności i ochronę suki przed niebezpiecznymi powikłaniami. Zabieg ten pozwala także zapobiec cierpieniu nowo narodzonych szczeniąt, które szczególnie w warunkach schroniskowych są narażone na wiele śmiertelnych chorób zakaźnych i zarobaczenie. Potomstwo nieodpowiednio odżywionej, przetrzymywanej w złych warunkach suki może mieć także przeróżne wady rozwojowe, obniżoną odporność, a nawet wrodzone zaburzenia lękowe. Problemy te będą towarzyszyć psu przez całe jego życie i wywołają u niego ogromne cierpienie fizyczne i psychiczne. Pozwolenie na jego przyjście na świat nie zawsze będzie dobrą, humanitarną decyzją.

Współautor: Aleksandra Prochocka