Zazdrosny pies – czy to w ogóle możliwe? Jak wygląda zazdrość u psa?

Zazdrość u psa – co na to naukowcy?

Na początku warto zaznaczyć, że naukowcy nie są wcale pewni, czy psy są zdolne do tak złożonych uczuć, jak zazdrość, zwłaszcza w rozumieniu ludzkim. Inną sprawą jest, że my jako opiekunowie często interpretujemy rozmaite psie zachowania na swoją, ludzką modłę. Mówimy więc, że próbami obrony nas przed resztą świata objawia się zazdrość u psa. To samo dotyczy sytuacji, gdy pupil za wszelką cenę chce na siebie zwrócić naszą uwagę.

Tymczasem zachowanie psa można wytłumaczyć na wiele innych sposobów. Pies zazdrosny o partnera czy nowego członka rodziny może, przykładowo, próbować utrzymać swoją pozycję w domu albo bronić nas jako... zasobu! Nie jest to uczucie zazdrości w ludzkim rozumieniu, ale chodzi o pewną wartość, której nasz pupil nie chce za wszelką cenę stracić, a także zwrócenie na siebie całej uwagi.

Czy pies jest zazdrosny o innego psa?

Opiekun dla psa jest zasobem. Nie zawsze tak się dzieje, jednak w wielu przypadkach, gdy twój pupil próbuje bronić cię przed kontaktem z innym czworonogiem, chodzi mu o ochronę zasobu, którym jesteś. Czy oznacza to zazdrosnego psa? Można to tak interpretować w ludzkim rozumieniu. Czworonogowi chodzi przede wszystkim o to, że to my jesteśmy dla niego źródłem atrakcji, ale również jedzenia czy... poczucia bezpieczeństwa. Właśnie z tego powodu odczuwa potrzebę bronienia nas przed innymi zwierzętami. Może to przejawiać się m.in. próbami komunikacji z innym psem w domu czy na spacerze w formie warczenia, konkretnej mowy ciała, ale nie tylko!

Jak sobie radzić z taką zazdrością u psa?

Opiekun zazdrosnego psa powinien okazywać swojemu czworonogowi dużo wsparcia i budować z nim dobrą relację. To ważne, żeby ten czuł się pewnie i wiedział, że żaden inny pies go nie „wygryzie”. Może też próbować równocześnie okazać nieco czułości swojemu psu i innemu, na przykład jednocześnie wydając im komendy i nagradzając (takim samym smakołykiem). Jednocześnie trzeba jasno zaznaczyć granice, aby zachowanie psa wobec innego czworonoga nie eskalowało w złym kierunku.

Dobrze wykorzystywać też do tego spacery, które odbywają się na neutralnym gruncie, i w obecności swojego psa od czasu pogłaskać innego czworonoga. Przydadzą się tutaj cierpliwość, spokój i regularne aranżowanie spotkań z innymi przyjaznymi psami. Jeśli decydujemy się na wprowadzenie nowego domownika, warto dbać o indywidualny kontakt z psem, a także zachowanie rytmu dnia. Jeśli problem obrony się nasila, pomoże behawiorysta.

Pies zazdrosny o dziecko

Pojawienie się w domu noworodka to wielkie zmiany dla wszystkich domowników, również tych czworonożnych. Niestety w euforii nadchodzących zmian często zapominamy o psie, który spada z pozycji domowej maskotki na koniec łańcucha relacji. Nic więc dziwnego, że pies, któremu właściwie z dnia na dzień przestajemy poświęcać czas, czuje się odrzucony. Wie, że traci swoją pozycję i poniekąd też zasób, jakim są opiekunowie. W dodatku na jego terytorium pojawia się nowy, dziwnie zachowujący się obiekt, który specyficznie pachnie, płacze i krzyczy.

Czasami takie zachowanie wcale nie wynika z pojawienia się dziecka. Nowa sytuacja może dotyczyć po prostu nowej osoby, np. partnera. Wówczas również pojawia się problem zazdrości u psa. Takie zaburzenie behawioralne warto odpowiednio kontrolować, a przede wszystkim zadbać o to, aby nie nastąpiła eskalacja, która może prowadzić do negatywnej interakcji, np. szczekania, warczenia, skomlenia, a nawet zachowań agresywnych.

Jak sobie radzić z zazdrością psa wobec człowieka?

Przede wszystkim zapoznawać psa z dziećmi w różnym wieku dużo przed tym, zanim w domu czworonoga zawita noworodek. Gdy dziecko już się urodzi, przynosić ze szpitala pachnące dzieckiem pieluszki tetrowe i ubranka, by psiak mógł zapoznać się z nowym zapachem. A potem koniecznie pokazać psu i dać do powąchania zawiniątko, które przynosimy ze szpitala do domu i nigdy nie odseparowywać jednego od drugiego.

Najlepiej spędzać jak najwięcej czasu z maluchem i psem jednocześnie, na przykład zabierając psa na spacery z wózkiem, dając psu smakołyki, gdy dziecko jest obok, głaskać psa (choćby stopą!), gdy mamy na rękach dzidziusia, turlać pupilowi piłkę po mieszkaniu podczas karmienia maleństwa. Praktyka czyni mistrza, więc przy odrobinie cierpliwości już po kilku tygodniach, a czasem nawet dniach, walka psa z noworodkiem o względy właściciela powinna odejść w zapomnienie. Dobrze też stosować takie zabiegi, aby pies nie zszedł na drugi plan dopiero w momencie pojawienia się dziecka. Z łatwością skojarzy ten fakt z nową osobą w rodzinie.

Pies może być zazdrosny z wielu powodów: drugiego psa, nowego członka rodziny, a niekiedy nawet zmiany sytuacji, np. pracy opiekuna. Przeżywa wtedy gamę emocji, która sprawia, że chce zwrócić na siebie uwagę. Pies może zacząć niszczyć, szczekać, zachowywać się niespokojnie – wszystko to oznacza, że powinniśmy baczniej przyjrzeć się jego zachowaniu i sprawdzić, z czego wynika.

Współautorka: Aleksandra Więcławska