Zarówno labrador retriever, jak i golden retriever to rasy myśliwskie wyhodowane w Wielkiej Brytanii do polowania na dzikie ptactwo. Należą do sekcji 1, VIII grupy FCI i podlegają próbom pracy. Obecnie jednak rzadko biorą udział w polowaniach, natomiast często pełnią funkcję psów rodzinnych i sprawdzają się w rodzinach z dziećmi. Golden retriever a labrador – co łączy, a co różni obie te rasy psów? Poznaj podobieństwa i różnice między labradorem i goldenem!
Labrador i golden retriever – krótki opis cech fizycznych
Labrador retriever i golden retriever należą do psów średniej wielkości. Dorosłe psy tych ras mają około 50-60 cm w kłębie i ważą zazwyczaj 25-35 kg. Są przy tym harmonijnie zbudowane, choć dość krzepkie. Obie rasy mają dość duże, szerokie głowy, średniej wielkości zwisające uszy i ciemnobrązowe lub orzechowe oczy o inteligentnym wyrazie.
Labrador i golden retriever różnią się przede wszystkim szatą. U labradora sierść jest krótka, gęsta, z bogatym podszerstkiem. Goldeny mają natomiast gładki lub falisty włos okrywowy tworzący pióra na ogonie i tylnych stronach łap.
Labrador a golden – umaszczenie
Golden i labrador różnią się także umaszczeniem. Goldeny występują tylko w kolorze kremowym, choć spotyka się także goldeny o umaszczeniu złotym (stąd nazwa rasy). Nie istnieją goldeny w kolorze czarnym, choć niektórzy tak sądzą, mając prawdopodobnie na myśli inną rasę, również z grupy retrieverów – flat coated retrievera. Z kolei labradory występują w kilku umaszczeniach:
- czarnym,
- biszkoptowym,
- czekoladowym,
- wątrobianym.
Odcienie biszkoptu również mogą mieć inną intensywność – od barwy jasnej, kremowej, aż po rudą.
Pielęgnacja szaty goldena i labradora
Labradory mają krótką, gęstą i dość twardą w dotyku sierść z obfitym podszerstkiem chroniącym przed zimnem i wilgocią. Szczególnie w okresie linienia sierść labradorów można znaleźć wszędzie – na dywanach, kanapach, ubraniach opiekunów i zabawkach dzieci. Jedynym sposobem, by poradzić sobie z nadmiernym linieniem, jest wyczesywanie labka. Powinno się to robić przynajmniej raz w tygodniu, a wiosną i jesienią nawet co drugi dzień. Nie obejdzie się bez furminatora, czyli specjalnego grzebienia, który zbiera nie tylko tę sierść z wierzchu, ale właśnie „wyciąga” też nadmiar gęstego podszerstka.
Szata goldenów, choć długa, jest bardzo miękka. Wypadające włosy zbierają się w kątach i tworzą łatwe do sprzątnięcia kule sierści, przypominające koty z kurzu. Przy regularnym odkurzaniu utrzymanie porządku w domu nie jest większym problemem. Sierść goldena wymaga jednak dość czasochłonnej pielęgnacji. Psa tej rasy nie wystarczy raz w tygodniu wyczesać. Opiekun musi także pamiętać o rozplątywaniu długich piór za pomocą metalowego grzebienia. Skłonność do filcowania się ma szczególnie sierść w okolicy stawu skokowego i na ogonie goldena.
Pielęgnację obu ras można powierzyć doświadczonemu groomerowi. W Warszawie, ale i mniejszych miastach takich miejsc nie brakuje. Psi fryzjer nie tylko dokładnie wyczesze czworonoga, ale także zapewni mu kąpiel w hipoalergicznym szamponie, obetnie pazury i wyczyści uszy. Cena wizyty u fryzjera może być znacznie wyższa w przypadku goldena, gdyż często obejmuje także strzyżenie zbyt długich, plączących się piór na łapach i ogonie.
Goldeny i labradory – różnice w charakterze
Obydwie rasy są bardzo oddane swoim opiekunom i źle znoszą samotność. Czworonogi te różnią się nieznacznie charakterem. Golden jest nieco delikatniejszy i bardziej czuły, natomiast labrador bywa uparty.
Temperament goldena
Spokojniejszy golden retriever chętniej współpracuje z opiekunem, ale jest przy tym bardzo wrażliwy. Źle traktowany przeżywa to bardziej niż psy innych ras. Część goldenów ma skłonność do obrony zasobów, co w trudniejszych przypadkach wymagać będzie pracy z behawiorystą. Zła socjalizacja w wieku szczenięcym może sprawić, że golden retriever stanie się lękliwy i będzie się bał nowych osób czy sytuacji.
Usposobienie labradora
Labrador jest od goldena bardziej samodzielny i ma silniejszy charakter. Wymaga od początku konsekwentnego prowadzenia, gdyż jest dość uparty. Oduczenie go złych nawyków bywa trudne i czasochłonne. Podczas gdy źle wychowywany golden może przejawiać zachowania lękowe, nieprawidłowo prowadzone labki stają się nadpobudliwe, a czasem wręcz agresywne. Labrador znany z tego, że jest przyjacielem dzieci. Stanie się nim jednak tylko wtedy, jeśli zadbamy o dobre kontakty z maluchami od szczenięctwa.
Labrador a golden retriever – długość życia i choroby
Długość życia czworonogów średniej wielkości wynosi 10-13 lat. Goldeny i labradory należą do ras narażonych na:
- dysplazję stawów biodrowych,
- spondylozę,
- choroby oczu,
- rozszerzenie i skręt żołądka.
Najczęstszą przyczyną śmierci w tych rasach są jednak różnego rodzaju nowotwory.
Golden i labrador – w czym są podobne?
Zaletami obu ras psów są wrodzona łagodność i przyjazne nastawienie do ludzi. Dlatego labrador retriever i golden retriever nie sprawdzą się w roli psów stróżujących czy obronnych. Lubią dzieci i są w stosunku do nich cierpliwe. Wymagają bliskiego kontaktu z rodziną i źle znoszą samotność, nie powinny być izolowane od domowników, a zwłaszcza nie mogą być trzymane w kojcu.
Zarówno golden, jak i labrador to psy inteligentne i chętne do nauki. Lubią współpracować z opiekunem szczególnie za nagrody w postaci pysznych przysmaków. Zbyt duża ilość przekąsek i łakomstwo może jednak szybko doprowadzić do nadwagi.
Obie rasy psów potrzebują dużo ruchu, ale niekoniecznie biegania przy rowerze – lepsze są dla nich wielokilometrowe spacery z atrakcjami, nauką sztuczek i elementami tropienia. Psy te lubią pływać i wchodzić w kałuże, sprawdzają się także w psich sportach.
Golden retriever czy labrador retriever?
Podobne cechy golden i labrador retrievera sprawiają, że wybór nie jest prosty. Przyszły opiekun powinien wziąć pod uwagę różnice i podobieństwa obejmujące przede wszystkim charakter obu psów, ale także rodzaj sierści i inny sposób pielęgnacji. Obydwa czworonogi doskonale sprawdzają się w roli psów rodzinnych pod warunkiem, że będą miały zapewnioną właściwą socjalizację w wieku szczenięcym. Każdej rasie przytrafić się mogą także problemy behawioralne, które wymagać będą współpracy z doświadczonym specjalistą.
Szukając psa dla rodziny z dziećmi, należy ostrożnie wybierać hodowlę, z której pochodzić ma szczeniak. Odpowiedzialny hodowca powinien zapewnić czworonogom domowe, przyjazne warunki do rozwoju. Unikać należy natomiast hodowli, w których maluchy trzymane są w kojcu lub wyłącznie na dworze.
