Najpiękniejsze rudzielce wśród psich ras – poznaj je!

Są rasy psów, których wzorzec dopuszcza wyłącznie rude umaszczenie. Istnieje ich jednak niezbyt wiele, więc wybór jest ograniczony. Jeśli chcemy mieć rudego przyjaciela, a nie spełniają naszych oczekiwań np. seter irlandzki czy wyżeł węgierski, możemy poszukać wymarzonego pupila wśród ras o różnym umaszczeniu, które mają też swoich rudych przedstawicieli. Rudzielce czekają na nas nawet wśród tych ras, które bardziej kojarzymy z innym kolorem sierści. Oto kilka z nich.

Poznaj najpiękniejsze rudzielce:

Chow chow

Niegdyś dość popularny, dziś zdystansowany przez swojego krótkowłosego kuzyna shar pei. Może to i lepiej, bo grube futro sprawia, że nasze upalne lato jest dla niego męczące. To wymarzony przyjaciel dla kogoś, kto szuka w psie niehałaśliwego stróża. Chow chow nie może jednak mieszkać w budzie, bo zdziczeje i może się zrobić agresywny. Zdecydowanie nie nadaje się natomiast na towarzysza długich wypraw – zupełnie ich nie potrzebuje.

Nie jest to kandydat na pierwszego psa w życiu. Jego charakter nie należy do najłatwiejszych. Chow chow bywa uparty, nie poddaje się łatwo szkoleniu. Jego niezależność sprawia, że mówi się o nim „pies w kociej skórze”. Jeśli jednak ktoś chce mieć psa jednego pana, który – choć niezbyt wylewny – nie będzie widział poza nim świata, to trafiony wybór. Uroczy rudzielec ma braci tej samej rasy o umaszczeniu czarnym, niebieskim, cynamonowym, kremowym lub białym. Jego szata często jest cieniowana (spód ogona i tył ud jaśniejszego koloru).

Gończy polski

Najbardziej ruda wśród rodzimych ras psów (choć gończy polski może też być czarny podpalany lub czekoladowy podpalany). To również nie jest pies dla osób niedoświadczonych. Potrzebuje bardzo dużo ruchu i zajęcia. Jeśli mu się tego nie zapewni, sfrustrowany może niszczyć przedmioty w domu czy ogród. Jego silny instynkt łowiecki może się okazać kłopotliwy, zwłaszcza na spacerach, toteż gończy wymaga żelaznej (lecz pozytywnej) konsekwencji w wychowaniu. Jest jednak łatwiejszy w szkoleniu niż chow chow – przez wieki nawykł do współpracy z człowiekiem.

Leonberger

Majestatyczny pies, wyhodowany na podobieństwo lwa, nie jest wcale tak groźny, jak mogłoby się wydawać. Mocno przywiązuje się do opiekunów, przeważnie lubi dzieci. To dobry wybór dla średnio aktywnej rodziny z dużym metrażem, bo leonberger potrzebuje przestrzeni. Nieco flegmatyczny i trochę uparty, uczy się łatwiej niż wiele innych olbrzymów, lecz nie tak łatwo, jak np. owczarki. Trzeba mieć na uwadze, że ten piękny pies mocno linieje. Leonberger to nie tylko rudzielce – może mieć umaszczenie lwie żółte, rudobrązowe, piaskowe (płowożółte, kremowe). Wymaga się czarnej maski na pysku, dopuszcza się czarne końcówki włosów. Występują rozjaśnienia podstawowego koloru na spodniej stronie ogona, grzywie, na przednich i tylnych kończynach.

Rosyjski toy

Wśród małych ras, których popularność wciąż rośnie, ta jest u nas jeszcze stosunkowo mało znana. A szkoda, bo rosyjski toy to śliczny i wdzięczny towarzysz. Na dodatek – podobnie jak chihuahua – występuje w odmianach krótko- i długowłosej. Jak na psa miniaturowego, ważącego do 3 kg, rosyjski toy ma wyjątkowo długie łapki, dzięki czemu jest bardziej wytrzymały niż większość psiaków w tej kategorii wagowej. Dotrzyma opiekunowi kroku nawet na dłuższej wyprawie czy podczas joggingu. Ze względu na kruchą budowę nie poleca się jednak tego maluszka rodzinom z małymi dziećmi. Rosyjskie toye mogą być nie tylko rude, lecz także czarne podpalane, czekoladowe podpalane, błękitne podpalane. Maść ruda może mieć nalot czarny, czekoladowy lub błękitny.

Najpiękniejsze rudzielce: cocker spaniel angielski

Kto nie ma warunków na leonbergera, a szuka psa większego od rosyjskiego toya, może wybierze rudego cocker spaniela angielskiego (przedstawiciele tej rasy występują w różnych umaszczeniach). To pies odpowiedni dla rodziny: przyjazny, wesoły, a jeśli zapewni się mu długie spacery, może mieszkać nawet w bloku. O jego piękną sierść trzeba regularnie dbać: czesać i skracać włos, oczyszczać z patyczków i nasion po spacerach. Należy też mieć na względzie, że cocker spaniel wnosi do domu sporo błota i piachu. To pies dość odporny, ale ma dwa słabe punkty – długie uszy. Jeśli je zamoczy podczas spaceru, łatwiej łapie infekcje.

Zapisz się do newslettera Psy.pl i otrzymuj ciekawe treści przed innymi!

Reklama