Godna starość

Psy starzeją się podobnie jak ludzie. Decydują o tym procesie rasa, wielkość, genetyka i warunki, w jakich pies przebywa. Przynajmniej na ten ostatni czynnik duży wpływ maj właściciel, jego podejście do pupila.

Przedstawiciele dużych ras zaczynają starzeć się szybciej, bo już około szóstego roku życia. Małe rasy nieco dłużej zachowują młodość. Pierwsze oznaki starości można u nich zaobserwować po ukończeniu siedmiu, ośmiu lat.

Sztywne stawy, obwisły brzuch

Starsze psy stają się mniej aktywne, nie chcą się bawić, biegać. Gorzej reagują na wydawane polecenia. Jest to związane z problemami z układem ruchu (zwyrodnienia stawów, demineralizacja kości, stany zapalne narządów ruchu, utrudniony przepływ krwi w mięśniach), niewydolnością serca oraz postępującą głuchotą. Zwierzę porusza się niezgrabnie, sztywno. Szybko się męczy. Mięśnie tracą sprężystość, brzuch zwisa nisko.

 

Na wiek psa wskazują też wygląd okrywy włosowej i stan uzębienia. Pojawia się siwizna w okolicy pyska. Sierść staje się matowa, przerzedzona. Suche włosy wypadają, tworząc liczne wyłysienia. Częste są podrażnienia skóry – zaczerwienienia, krosty, narośle. Występują zmiany nowotworowe: guzy, polipy.

Kiedy nasz pupil staje się seniorem, trzeba zacząć dbać o niego trochę inaczej niż wcześniej. Możemy spowolnić proces starzenia się psa, zapewniając mu odpowiednią ilość nieforsownego ruchu, właściwą dietę i pielęgnację oraz profilaktykę chorób.

Krótkie spacery, treściwe posiłki

Spokojny spacer seniora powinien się odbywać cztery razy dziennie i trwać 10-15 minut. Należy ograniczyć chodzenie po schodach. Warto przynajmniej dwa razy w tygodniu zrobić masaż. Pobudzi on krążenie krwi, odpręży.

Zwiększyć sprawność starego psa może dieta wzbogacona w preparaty odbudowujące chrząstki stawowe i opóźniające proces zwyrodnieniowy. Powinien on jeść pokarmy treściwe, ale lekkostrawne.

Ryż, kurczak lub chuda wołowina z gotowanymi warzywami (marchew, buraki), łyżka oliwy lub oleju roślinnego – to domowy sposób na posiłek. Pokarm musi zawierać mniej białka, za to więcej witamin E i C, selenu i beta-karotenu.

Można też dawać psu specjalne karmy przeznaczone dla seniorów – te suche dobrze jest wcześniej namoczyć.

Starsze psy muszą jeść częściej, ale w małych ilościach. Wodę do picia podajemy gotowaną, dodając do niej od czasu do czasu kultury bakterii (lakcid) w celu uzupełnienia flory przewodu pokarmowego.

Z wiekiem słabną powonienie i smak. Dlatego też, aby zachęcić psa do jedzenia, można posiłek podgrzać.

Rzadkie kąpiele, częste przemywania

Seniora kąpiemy rzadko, a jeśli już, to w delikatnych szamponach. Wygląd sierści poprawi systematyczne szczotkowanie (delikatne – ze względu na możliwe narośle) i stosowanie preparatów witaminowych.

Pielęgnacji wymaga też okolica oczu i uszy. Z wiekiem gałka oczna staje się mniej przejrzysta, pokrywa ją szara plama. Produkowana przez kanaliki łzowe duża ilość wydzieliny skleja sierść, stanowiąc pożywkę dla bakterii i grzybów. Dlatego należy przemywać codziennie rano okolicę oczu specjalnym preparatem. Uszy wystarczy czyścić raz w tygodniu preparatem ziołowym. Warto wycinać włosy z kanału słuchowego.

 

Starsze psy mają problemy z uzębieniem. Wiele z nich cierpi na paradontozę, kamień nazębny, próchnicę. Towarzyszy temu nieprzyjemny zapach z pyska. Jeżeli ogólny stan jest dobry i lekarz nie widzi przeciwwskazań, można poddać pupila zabiegowi usunięcia kamienia i uszkodzonych zębów. Zabieg ten wykonuje się w znieczuleniu ogólnym.

Jeżeli zwierzę jest słabe, cierpi na niewydolność serca, to stosuje się tylko leczenie antybiotykiem i zabiegi pielęgnacyjne (systematyczne szczotkowanie zębów, podawanie do picia wody z rumiankiem, pomogą też gryzaki czyszczące zęby).

Systematyczne badania

W przypadku staruszka szczególnie ważna jest profilaktyka: odrobaczanie przynajmniej dwa razy w roku, powtarzanie szczepień ochronnych co dwa lata i corocznie – obowiązkowego szczepienia przeciwko wściekliźnie.

Ponadto raz w roku pies powinien mieć wykonane kompleksowe badania: krwi, moczu, kału, by wykryć ewentualne nieprawidłowości. Dobrze jest też zrobić rtg, usg, ekg. Wiele chorób atakuje podstępnie. W wypadku guzów i narośli warto pobrać próby do badania histopatologicznego w celu określenia rodzaju zmian nowotworowych.

Nocne niepokoje

Choć starsze psy dużo śpią, to… niekoniecznie nocą. U niektórych pojawia się starczy lęk przed samotnością, którego przejawem jest nocny niepokój. Wówczas senior kręci się w kółko bez celu, budzi właściciela, próbuje wejść do łóżka, dyszy, szczeka. Dlatego też do legowiska trzeba włożyć np. koszulkę przesiąkniętą zapachem opiekuna, zostawić zapalone światło lub włączyć cicho radio – to powinno uspokoić zwierzaka. Warto też umieścić wodę i smakołyki (w rozsądnej ilości) w pobliżu psiego posłania – starsze psy lubią podjadać nocą.

A gdy czasem zabraknie nam cierpliwości, przypomnijmy sobie, że odpowiednio prowadzony senior może do końca swoich dni zachować radość życia i świetną formę – to w dużej mierze zależy właśnie od nas.

Uwaga na temperaturę

Niewskazane jest przebywanie starego psa na upale czy mrozie. Jego układ krążenia jest osłabiony i źle znosi duże wahania temperatur. Zwierzak odczuwa dyskomfort już gdy jest powyżej 20 lub poniżej 10 stopni C.

Latem warto schłodzić okolice legowiska, stawiając w pobliżu wentylator, lub przykryć psa mokrym ręcznikiem, a na przechadzkę rezerwujmy poranki i wieczory. Wychodząc na spacer zimą, nie wstydźmy się założyć seniorowi ubranko.

Autor: Dagmara Mieszkis