W to mi graj

Psy nie bawią się wyłącznie dla rozrywki. Zabawa jest konieczna do ich prawidłowego rozwoju. To dla nich trening najważniejszych czynności wykonywanych później w wieku dorosłym, a więc polowania i walki o pozycję w stadzie.
Pies domowy nie musi samodzielnie zdobywać pożywienia. Człowiek traktuje go jak niezaradne szczenię i jest dla niego kimś w rodzaju zastępczej matki. Ponadto taki zwierzak zazwyczaj nie musi walczyć, a nawet jeśli się to zdarzy, opiekun błyskawicznie staje w jego obronie. Dlatego zabawa jest dla psa domowego zastępczą formą zachowań, które musiałby przejawiać, nie będąc pod opieką człowieka.

Rządy siły?
Czasami trudno odróżnić, czy psy walczą na śmierć i życie, czy po prostu bawią się w najlepsze, ponieważ większość z nich preferuje zabawy siłowe. Instynkt każe im doskonalić zwinność i siłę. Dlatego lubią skakać na siebie, przewracać się i tarmosić – czasami nawet bardzo brutalnie.
Właściciel nie ma dużego wpływu na przebieg zabawy swego podopiecznego z innymi psami. Warto jednak kontrolować moment jej rozpoczęcia i zakończenia, by pupil nie zapomniał, że powinien nas słuchać. Nie zawsze też, kiedy sygnalizuje chęć podbiegnięcia do kolegi, należy mu na to pozwolić. W przeciwnym wypadku może się nauczyć uciekać do każdego psa.

Rządy rozumu!
Również zabawy z właścicielem czworonóg próbuje rozgrywać podobnie, jakby się bawił z innym psem. Powinniśmy się nauczyć określać granice, czyli decydować, kiedy będziemy się bawić. Pies nie może tego wymuszać. Pamiętajmy, że to właśnie podczas zabawy najczęściej próbuje się ustawić w hierarchii. Jeśli nie mamy pewności, że nasza pozycja jest wystarczająco mocna, a nasz podopieczny ma silny charakter, unikajmy zabaw siłowych. Zamiast tego uprawiajmy sport, np. frisbee, agility, uczmy pupila szukania przedmiotów lub psich sztuczek.
Przyjrzyjmy się też własnym reakcjom. Jeśli pies ignoruje nasze polecenie, ponieważ chce zrobić coś, czego nie akceptujemy, zazwyczaj reagujemy i staramy się to zmienić. Jeśli natomiast pupil nas nie słucha, ponieważ „chce się bawić”, zazwyczaj tolerujemy jego zachowanie, bo przecież w zabawie nie ma niczego złego. To prawda: zabawa nie jest zła, ale nieposłuszeństwo – jest. Dlatego konsekwentnie korygujmy każdą niesubordynację, niezależnie od jej przyczyny.

Sposób zabawy a charakter psa
* zabawy polegające na dążeniu do udowodnienia przeciwnikowi swojej przewagi – dominujący i ekstrawertyczny
* lubi się ganiać z pobratymcami – nieco bardziej uległy
* zajmuje się sam zabawkami, biega za cieniem itp. – introwertyczny i niezależny