Ni pies, ni wydra, czyli z kim lub czym opiekunowie mylą malutkie psy

Cudny, wielkooki, milutki w dotyku – york, chihuahua, pomeranian czy maltańczyk. Malutki pies prowokuje nas do nadopiekuńczości. Chcemy mu nieba przychylić, tymczasem… nieświadomie wyrządzamy mu krzywdę. Co by nam powiedział, gdyby mógł?

Malutki pies nie jest… ptakiem

Jest coś takiego w mikropieskach, że ręce same się rwą do podnoszenia ich – czy trzeba, czy nie trzeba. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że one nie zawsze są z tego powodu szczęśliwe. Owszem – czasem same stają na dwóch łapkach czy wspinają się po nogawce, prosząc: weź mnie! Częściej jednak, poderwane nagle w górę, tracą poczucie bezpieczeństwa. Dlatego zrezygnujmy ze zbyt częstego odrywania psiaka od ziemi, a gdy musimy to zrobić, uprzedzajmy go o tym zawsze tym samym hasłem, np. „do góry”. Jeśli będziemy go konsekwentnie używać, wkrótce malec sam zacznie się ustawiać do podniesienia – bez niepotrzebnego stresu. A przechodniom i obcym osobom, które próbują rozpocząć znajomość z naszym czworonogiem od porwania go na ręce, stanowczo tego zabrońmy.

Malutki pies nie jest… kangurem

Ten, kto wymyślił torbę dla psa, pewnie miał dobre zamiary. Może nawet nie chciał na tym zbić fortuny – ot, chodziło mu o to, żeby małe łapki nie marzły zimą, żeby nie trzeba było psiaczka przywiązywać przed sklepem… Nie pomyślał tylko ten ktoś, że my, ludzie, mamy skłonność do popadania w przesadę i nadużywania takich wynalazków dla własnej wygody. Dlatego torba – tak, ale tylko czasami. Mały pies tak samo jak duży lubi biegać, węszyć, poznawać inne psy – nie zapominajmy o tym!

Malutki pies nie jest… kotem

Gdy w naszym domu pojawia się psi maluch, znajomi miłośnicy mikropsów dają nam często dobre, podobno sprawdzone rady. „Kuweta, koniecznie kuweta! Nie będziesz musiała się tak do psa spieszyć!” Cóż, pies to zwierzę pojętne i… tolerancyjne – wszystkiego można go nauczyć. Jednak prawda zaboli: takie rozwiązanie wielu z nas rozleniwia i zaczynamy szukać wymówek, by nie iść na spacer. Dziś nie wyjdziemy, bo pada, jutro też nie, bo ma być przymrozek… A tak – trzeba i już! Zakładamy ubranko, bierzemy parasol – i niestraszna nam zła pogoda. A pies nie „dziczeje” w domu i nie pokazuje pazurków z nudów…

Mały pies nie jest… robotem

„Ale fajnie gryzie! Jakie ma ostre ząbki! Jak śmiesznie ucieka, te chude łapki ledwie mu się nie połamią! A niech sobie szczeka – kto tam usłyszy taki cienki głosik…”. I tak wychowujemy sobie pod bokiem – czy raczej pod kostką – minityrana. Potem nagle okazuje się, że głosik wprawdzie cienki, ale donośny, a i mikroząbki zdołały przekłuć czyjąś nogawkę – i nagle ktoś nam uświadamia, że nasz psiak jest nie tyle „śmieszny”, co po prostu… niewychowany! Pamiętaj: nawet najmniejszy pies to też pies – ze wszystkimi instynktami dzikich przodków. I trzeba go wychowywać! Jeśli nie dla własnej wygody, to dla jego bezpieczeństwa. A przy okazji pozytywne szkolenie z mnóstwem atrakcyjnych nagród (smakołyki, ulubione zabawki, wspólna zabawa) wzmocni więź między wami!

Malutki pies nie jest… dzieckiem

Dla psa czekolada – zwłaszcza gorzka – jest bardzo niebezpieczna, bo ziarno kakaowe zawiera groźną, wręcz trującą dla niego substancję – teobrominę. Podczas gdy duży pies musiałby rozbroić karton tego przysmaku, by pożreć trującą dawkę, dla trzykilogramowego malca wystarczy niecała tabliczka! Na szczęście czasem dzieci wykazują się większą wiedzą i rozsądkiem od rodziców! Na forach internetowych pojawiają się wpisy: „Ratunku! Moja mama daje psu czekoladę!!! Jak ją przekonać, że to mu szkodzi?!” Proponuję pokazać mamie ten tekst…

Malutki pies nie jest… maskotką

Nic dziwnego, że mając dziecko, często decydujemy się na małego psa. To zrozumiałe, bo taki psiak jest łatwiejszy do opanowania i mniej niebezpieczny w razie jakiegoś konfliktu z dzieckiem. Zapominamy jednak o tym, że właśnie z małym psem często łatwiej o taki konflikt – choćby właśnie dlatego, że jest taki delikatny i dziecięce „pieszczoty” mogą w nim obudzić instynkt samozachowawczy.

Dlatego dbajmy o to, by dziecko nie bawiło się z czworonogiem bez naszego nadzoru i stanowczo wymagajmy, aby nie dotykało go, gdy leży na swoim posłaniu. Wtedy, nawet gdy poczuje się zagrożony, zamiast użyć zębów, po prostu ucieknie na legowisko – wiedząc, że tam będzie miał święty spokój.

Mały pies nie jest… modelem

Ludzie, którzy wyśmiewają się z ubierania małych piesków, na pewno nigdy nie mieli takiego malca bez podszerstka, trzęsącego się z zimna już w okolicy zera. Ale trudno im się dziwić, skoro spotykają na spacerach istnych czworonożnych przebierańców – w satynach, cekinach i czym tam jeszcze. Psie ubranko musi być przede wszystkim funkcjonalne: ciepłe, nieprzemakalne lub chroniące przed zniszczeniem sierści – ale zawsze miękkie, wygodne, nieuciskające i niekrępujące ruchów, dobrze dopasowane do wymiarów zwierzaka. I musi się ograniczać do tego, co konieczne – spadający z głowy ogromny kaptur obszyty futrem to tylko zbędny balast.