Pies stróżujący, czyli jaki? TOP 5 najlepszych ras do pilnowania posesji

Wielu przyszłych opiekunów zdaje się sądzić, że głównym zadaniem psa stróżującego jest zaatakowanie i unieszkodliwienie intruza, który przedostał się na ochraniany teren. Jednak dziś istnieje wiele środków, za pomocą których ewentualny złodziej może unieszkodliwić prawie każdego czworonoga... Jaka w takim razie powinna być rola psa stróżującego? I jaką rasę wybrać, by najlepiej spełniała swoje zadanie?

Jaki powinien być pies obronny i stróżujący?

W rzeczywistości praca stróża jest teraz raczej symboliczna. Może on odstraszać groźnym wyglądem, a może po prostu informować właścicieli o czymś podejrzanym, co dzieje się w pobliżu domu. Nie należy tego mylić jednak z uporczywym szczekaniem na wszystko za płotem! Szukając psa stróżującego, należy przede wszystkim zastanowić się, jakie miałoby być jego zadanie... i czy jesteśmy w stanie zapewnić mu odpowiednie warunki.

Pies do alarmowania

Jeśli potrzebujemy psa – dzwonka alarmowego, możemy go szukać nawet wśród ras małych, za to o dużym czy wręcz wybujałym temperamencie. Dobre w roli szczekliwych stróżów są małe szpice, a także niewielkie teriery. Niezbyt duże owczarki szetlandzkie albo polskie owczarki nizinne też lubią dawać głos w sytuacjach, które uznają za podejrzane. Poza tym są przyjazne i spokojne – będą więc doskonałymi towarzyszami rodzin z dziećmi.

Jeśli piesek taki miałby mieszkać głównie na zewnątrz, to oczywiście trzeba szukać zwierzaka o odpowiedniej sierści, wytrzymałego na niekorzystną aurę – odpadają wówczas hałaśliwe, ale krótkowłose pinczery miniaturowe czy psy ras ozdobnych, o długim, delikatnym włosie. Warto także zdecydować się na bardziej niezależnego czworonoga, gdyż rasy stworzone wyłącznie do towarzystwa mogą źle znosić samotność i staną się po prostu nieszczęśliwe... Oczywiście niezależnie od rasy należy pamiętać o regularnych spacerach i socjalizacji.

Pies do odstraszania hałasem i wyglądem

Rasą, która w tym wypadku od razu przychodzi do głowy, jest owczarek niemiecki – pies, który ma basowy głos, jest dość pobudliwy i czujny. W takiej roli dobrze sprawdzi się także doberman, airedale terrier, sznaucer olbrzym czy hovawart. Pies taki potrafi stanąć w obronie swojego właściciela i szybko się uczy – nie bez powodu niektóre rasy wykorzystywane są często w policji i innych służbach mundurowych. Sama obecność takiego psa w ogrodzie może odstraszyć potencjalnych intruzów.

Wszystkie te psy stworzone zostały do ścisłej współpracy ze swoim właścicielem, wymagają więc stałego kontaktu z domownikami i ciekawego zajęcia. Potrzebują także częstych i intensywnych spacerów połączonych z urozmaiconym szkoleniem i socjalizacją. Te lojalne i wierne czworonogi w żadnym razie nie sprawdzą się w roli psa kojcowego ani trzymanego na uwięzi! Wysoki poziom frustracji związany z niezaspokojonymi potrzebami szybko przerodzi się w reaktywność i agresję – nawet skierowaną w stronę członków swojej rodziny. Warto o tym pamiętać, decydując się na psa tej rasy.

Najlepsze rasy do pilnowania posesji

W roli stróża, który będzie umieć stanowczo stanąć w obronie swojego domu czy gospodarstwa, sprawdzą się natomiast większe czworonogi o silnym charakterze. Będą to przede wszystkim psy pasterskie wyhodowane do pilnowania stad owiec lub innych zwierząt gospodarskich. Takie psy wykazują dobrze rozwinięty instynkt obronny i terytorialny, nie są za to zbyt pobudliwe. Dzięki takiemu usposobieniu nie tracą niepotrzebnie energii na oszczekiwanie przechodniów, zachowując siły na faktycznych intruzów.

Ponadto są zazwyczaj przyjaźnie nastawione do członków swojej rodziny i cierpliwe wobec dzieci, natomiast obcych ludzi traktują z dystansem i powściągliwością, a często nawet z wyraźną niechęcią. To właśnie takie psy najlepiej sprawdzają się w roli stróża obiektów przemysłowych czy dużych posesji, bo są niezależne, odważne i umieją działać samodzielnie.

Trzeba jednak pamiętać, że pies stróżujący z tej grupy nadaje się tylko dla osób odpowiedzialnych, umiejących zabezpieczyć swój teren tak doskonale, żeby nikt nie mógł się na nim znaleźć przez przypadek. Pod żadnym pozorem też nie można zamykać takich psów w kojcu ani ograniczać ich kontaktów z człowiekiem!

Niezwykle ważna jest odpowiednia socjalizacja i regularne spacery poza teren posesji. W przeciwnym razie owczarek z tej grupy stanie się naprawdę niebezpiecznym psem – nie tylko dla intruzów, ale również dla zapraszanych przez opiekuna gości, czy nawet dla rodziny i dzieci. Ponadto psy tych ras nie nadają się do mieszkań w blokach! Nie chodzi tylko o to, że potrzebują bardzo dużo miejsca. Wrodzona nieufność wobec obcych ludzi nie jest dobrą cechą ogromnego psa, który ma na każdym spacerze mijać tłumy nieznanych sobie osób...

Które psy obdarzone są instynktem terytorialnym, odwagą i silnym charakterem? Oto top 5 najlepszych ras psów obronnych!

1. Owczarek podhalański

Śnieżnobiały owczarek podhalański to duży, dość masywny pies wyhodowany w polskich górach. Psy tej rasy są z natury spokojne, zazwyczaj cierpliwe dla dzieci i oddane opiekunom. Są również bardzo inteligentne, choć niezbyt podatne na szkolenie – od tego samodzielnego, niezależnego psa nie należy wymagać ślepego posłuszeństwa. Pierwotnym zadaniem owczarka podhalańskiego było bronienie stad owiec przed drapieżnikami i złodziejami. Z tego względu psy tej rasy mają silnie rozwinięty instynkt obronny i wykazują dużą nieufność w stosunku do obcych.

2. Moskiewski pies stróżujący

Moskiewski stróżujący to rasa nieuznana przez ZKwP, wyhodowana w Rosji po II wojnie światowej. Pies tej rasy wyglądem przypomina bernardyna, jednak jest znacznie bardziej nieufny wobec obcych osób. Odpowiednio wychowany i zsocjalizowany moskiewski stróżujący nie powinien przy tym stanowić bezpośredniego zagrożenia dla gości akceptowanych przez jego opiekuna. Wciąż jednak wymagać będzie świadomych i stanowczych właścicieli, którzy poradzą sobie z jego silnym, niezależnym charakterem.

3. Owczarek środkowoazjatycki

Owczarek środkowoazjatycki to kolejna rasa, która sprawdzi się jako pies stróżujący. Została wyhodowana na terenie Uzbekistanu, Turkmenii i Tadżykistanu, gdzie służyła do pilnowania pasących się stad zwierząt. Podobnie jak inne wymienione tu rasy, azjata jest psem dużym, zrównoważonym i spokojnym, nie ma też skłonności do przesadnego szczekania. Dobrze też dogaduje się z innymi psami tej rasy. Jednak pozbawiony kontaktów ze światem zewnętrznym, zamknięty w kojcu lub pozostawiony sam sobie szybko może stać się psem agresywnym i nieprzewidywalnym.

4. Owczarek kaukaski

Wyhodowany w górach Kaukazu i na Uralu owczarek kaukaski to pies stworzony do roli stróża domu. Pod opieką odpowiedzialnego, doświadczonego przewodnika staje się łagodnym psem rodzinnym, jednak nawet wtedy zachowuje silny instynkt terytorialny i obronny. Kaukaz wymaga regularnych spacerów poza teren posesji i towarzystwa opiekunów. Bywa też uparty i niezależny, dlatego najważniejszych umiejętności należy uczyć go już od szczeniaka.

5. Mastiff tybetański

Mastiff tybetański to jedna z najstarszych ras psów. Jej przedstawiciele wykorzystywani byli do ochraniania górskich klasztorów i świątyń przed złodziejami. Mastiffy tybetańskie to z reguły psy przyjazne dla rodziny i jej bliskich, za to do obcych osób podchodzą z dużym dystansem. Niewłaściwie wychowane mogą jednak stać się agresywne i naprawdę niebezpieczne. Rasy tej nie poleca się więc osobom bez dużego doświadczenia.

Jak prawidłowo dbać o psa stróżującego?

Niestety w Polsce nadal pokutuje u nas przekonanie, że pies mieszkający na posesji ma się świetnie i nie potrzebuje żadnych kontaktów ze światem, a już na pewno nieregularnych spacerów. Jednak „pies stróżujący” nie oznacza zwierzaka zamkniętego w kojcu czy nigdy nieopuszczającego posesji. Nie wystarczy poświęcić mu 15 minut dziennie podczas podawania miski z jedzeniem i uznać, że duży ogród to aż nadto, by podopieczny się wybiegał. Stróżowanie to przecież tylko dodatkowa funkcja, poza tą podstawową – towarzyszenia człowiekowi.

Czasem wydaje się nam, że podając psu regularnie jedzenie i – ewentualnie – rzucając mu piłkę dwa, trzy razy dziennie zawsze na tym samym przydomowym trawniku, zapewniamy mu godne życie i warunki rozwoju. Jesteśmy dla niego dobrzy, a on ma się odwdzięczyć, bohatersko pilnując naszego dobytku. Wszystko do czasu...

Na ogół przebudzenie z tego przyjemnego letargu jest bolesne. Oto dorastający pies urządza awanturę podczas wizyty czcigodnego wujka. Łapie go za nogawkę, nie daje się od ofiary oderwać, a na koniec gryzie nas w interweniującą rękę. Albo podkopuje się pod ogrodzeniem i urządza eskapady po okolicy połączone z duszeniem kur sąsiada czy obszczekiwaniem przechodniów. Podczas sjesty rodzinnej w ogrodzie skacze na dzieci, drapie je i kradnie im zabawki, potem przewraca grill i porywa jedzenie ze stolika…

Psy to zwierzęta stadne – potrzebują towarzystwa innych istot. Psy to zwierzęta współpracujące – potrzebują przewodnika, który im pokaże, jak należy i jak nie wolno postępować. Psy to zwierzęta inteligentne – pragną nowych bodźców i wrażeń. Im mniej ich dostają, tym trudniej będzie im je zaakceptować w przyszłości.

Świat psa ograniczony do tysiąca metrów kwadratowych ogrodu i ciągle tego samego widoku zza ogrodzenia jest po prostu nudny. Lekarzom weterynarii dobrze znani są czworonożni pacjenci, których niczego się nie uczy i którzy spędzają życie na jednej posesji, a są tam tylko po to, żeby szczekać na „złodziei”. Taki pies stróżujący jest trudny do współpracy nawet dla właściciela.

Szkolenie psa podwórzowego powinno wyglądać tak samo, jak w wypadku jego miejskich współbraci. On także musi umieć grzecznie chodzić na smyczy, bezwzględnie przychodzić na wołanie – a wszelkie dodatkowe komendy służą pogłębianiu naszej więzi z nim. Więzi, która jest nieodzowna, zwłaszcza gdy pies ma nam służyć jako ochroniarz. Jednak czy w ogóle może spełniać taką funkcję – to rzecz dyskusyjna.

Co się stanie, gdy pies stróżujący kogoś ugryzie?