5 ras psów, które już nie istnieją

Prawie każdy z nas ma jakąś rasę psa, którą lubi, która mu się podoba – czy to z wyglądu, czy z charakteru. Trudno więc nam sobie wyobrazić, że istniały rasy psów, które są obecnie wymarłe. Co innego, gdy chodzi o rzadkie gatunki dzikich zwierząt – o takich przypadkach słyszymy dość często.

Ale psy, nasze kochane pupile? A jednak! Niektóre rasy istniały jeszcze kilkadziesiąt lat temu, choć dziś pewnie niewielu potrafiłoby je nazwać.

Wymarłe rasy psów

Na pewno zadajecie sobie teraz pytanie – dlaczego wyginęły, jak to możliwe? Powody były różne. Czasem znikało zajęcie, do którego dana rasa była stworzona, a w innych wypadkach przekształcono rasę w inną, którą znamy dziś. Jeśli jesteście ciekawi, o jakich mowa, czytajcie dalej. Poznajcie wymarłe rasy psów!

1. Norfolk spaniel

Norfolk spaniel to rasa psów, które już nie istnieją od początku XX wieku. Pies na zdjęciu powyżej ma na imię Dash i startował na wystawie Westminster w 1886 roku, ale już wtedy rasa powoli odchodziła w zapomnienie. Co ciekawe, w pewnej książce o psach, która była wydana w 1861 roku, norfolk spaniela nazwano najpopularniejszą wówczas rasą w Anglii. Ale wbrew pozorom to właśnie przyczyniło się do jej wymarcia – łaciatych spanieli było tak dużo, że ludzie przestali traktować je jako konkretną rasę, nie zwracali uwagi na to, jakie osobniki się rozmnażają.

W 1902 roku brytyjski Kennel Club sprecyzował opis średniej wielkości, białego spaniela w ciemne łaty i nadał rasie nową nazwę: springer spaniel angielski.

2. Bojowy pies z Kordoby

Ten pies pochodzący z Argentyny był znany ze swojej zawziętości, agresji i nieustępliwości w walce, w dodatku miał bardzo dużą tolerancję na ból. W jego krwi płynęły geny takich ras, jak mastif, bulterier, buldog angielski i bokser. Bojowe psy z Kordoby hodowano do walk psów.

Rasa ta wyginęła, gdy hodowcy zaczęli kojarzyć psy bojowe z kordoby z dogami niemieckimi, bulterierami, dogueami de Bordeaux i buldogami angielskimi, by stworzyć zwierzaki bardziej przyjazne człowiekowi i łagodniejsze. W wyniku tych mieszanek w latach 20. XX wieku powstała rasa znana dzisiaj – dog argentyński.

3. Russian tracker

Z wyglądu przypomina dobrze znanego golden retrievera i nic dziwnego – wszak inna nazwa russian tracker to russian retriever. Niektórzy kynolodzy sądzą, że golden pochodzi właśnie od tej rasy. Russian tracker był psem bardzo wszechstronnym, służył zarówno jako pies obronny, jak i pasterski na dużych obszarach.

To duży zwierzak – miał 76 cm wysokości mierzonej w kłębie i ważył ok. 45 kg. Jednak mimo tych potężnych rozmiarów, był wystarczająco szybki i zwinny, by bronić owiec przed wilkami czy innymi drapieżnikami. Żył przede wszystkim na górskich terenach Kaukazu. Rasa wymarła prawdopodobnie około roku 1800.

4. Buldog staroangielski

Niewątpliwie pies ten, jak nazwa wskazuje, jest przodkiem współczesnego buldoga angielskiego. Różnił się jednak od dzisiejszej wersji – był zdecydowanie większy i miał dłuższe łapy, można więc powiedzieć, że miał bardziej sportową sylwetkę. Buldogi staroangielskie były wykorzystywane do walk psów i na byki. Jednak gdy w 1835 roku w Anglii zakazano walk czworonogów, rasa ta stała się mniej popularna. Później hodowcy zaczęli krzyżować buldogi z… mopsami, by zwierzaki stały się bardziej przyjazne i mniejsze. Spowodowało to, że ludzie kupowali je jako pupile do towarzystwa. Przy okazji tego połączenia psy nabrały też cech brachycefalicznych, co znaczy, że ich pyski stały się płaskie.

Co ciekawe, w 1970 hodowcy rozpoczęli próbę odtworzenia rasy buldog staroangielski. Powstały dwie nowe: Olde English Bulldogge i Leavitt Bulldog. Te nowoczesne wersje buldoga staroangielskiego są lżejsze i zwinniejsze niż obecny buldog angielski, a przy tym nie mają tak gwałtownego charakteru jak buldog staroangielski. Do ich stworzenia wykorzystano oczywiście współczesnego buldoga angielskiego, ale też bullmastiffa, pitbula i buldoga amerykańskiego.

5. St. John’s Water Dog

St. John’s Water Dog to kolejny pies zaliczony do wymarłych ras. Ten średniej wielkości zwierzak z białymi łatami przypomina nasze retrievery – pies św. Jana kochał bowiem wodę. Rybacy używali go aż do XX wieku, kiedy to osobniki zaczęły być wywożone poza rodzimą Nową Fundlandię do Anglii i krzyżowane z innymi rasami.

Uważa się, że pies św. Jana dał początek takim rasom, jak: flat coated retriever, chesapeake bay retriever, golden retriever, labrador retriever i – po krzyżówce z mastifem – nowofundlandowi. Rasę St. John’s Water Dog uznano za wymarłą w 1980 roku.

MAMY DLA CIEBIE PREZENT! Zapisz się do newslettera Psy.pl i już teraz odbierz za darmo e-book „50 ras w sam raz do kochania”