Szpice nad wyraz podobne

author-avatar.svg

psy.pl

Ten tekst przeczytasz w 2 minuty

W grupie szpiców są takie, które wyglądają bardzo podobnie, choć różnią się temperamentem. Poznaj szpice nad wyraz podobne!

Trzy szpice niemieckie wśród kwiatów

fot. Shutterstock

Chcesz dowiedzieć się więcej o rasach z grupy szpiców? Przeczytaj artykuł „W grupie raźniej! Pierwotne jak szpice”.

Alaskan malamute, siberian husky

Dwie rasy zaprzęgowe nagminnie z sobą mylone. Husky jest mniejszy, drobniejszy, ma wyżej osadzone uszy, może występować w różnych umaszczeniach i często miewa niebieskie oczy.

Alaskan malamute spaceruje na tle drzew

Malamute to pies wyraźnie większy, potężniejszy, a uszy ma osadzone bardziej po bokach głowy. Występuje w umaszczeniu szarym, czarnym, brązowym, płowym, z charakterystycznymi białymi znaczeniami. Powinien mieć zawsze brązowe oczy.

Łajka wschodniosyberyjska, łajka zachodniosyberyjska

Słowo łajka pochodzi od łajat’, czyli szczekać. Obie rasy stanowią zlepek różnych lokalnych typów łajek.

Laika zachodniosyberyjska biegnie po trawie

Zachodniosyberyjska jest najczęściej spotykana, wschodniosyberyjska natomiast – dosyć rzadka poza granicami Rosji. Występują w szerokiej gamie umaszczeń i bywają trudne do rozróżnienia.

Szpic niemiecki średni i mały, szpic włoski, szpic japoński

Szpice niemieckie to potomkowie dawnych środkowoeuropejskich szpiców. Dziś w rasie wyróżnia się sześć odmian.

Średnia (34 +/- 4 cm) i mała (26 +/- 3 cm) mogą być mylone z bliskimi kuzynami, o których niżej. Występują jednak w szerszej gamie umaszczeń, m.in. czarnym, brązowym, białym, pomarańczowym i wilczastym.

Dwa szpice włoskie na trawie

Volpino italiano, czyli „włoski lisek” (psy 27-30 cm, suczki 25-28 cm) pochodzi od tych samych przodków co szpic niemiecki, którego jest kuzynem. Występuje w umaszczeniu białym i rudym.

Szpic japoński jest nieco większy (psy 30-38 cm, suczki są niższe). To potomek szpiców niemieckich, przywiezionych do Japonii w latach 20. XX w. Występuje jedynie w kolorze białym.

Szpic wilczy, eurasier

Szpic wilczy to  największa z odmian szpica niemieckiego i jedyna występująca w umaszczeniu wilczastym. Natomiast eurasier pochodzi ze skrzyżowania szpica wilczego z chow chow i samojedem.

Eurasier z językiem na tle trawy

Eurasier bywa większy i potężniejszy od szpica wilczego i może występować w różnych umaszczeniach (często wilczaste, płowe, rude) z wyjątkiem białego, łaciatego i czekoladowego.

Elkhund szary, jämthund

Dwie rasy dużych szpiców myśliwskich na łosia, jedna z Norwegii, druga ze Szwecji. Obie w umaszczeniu wilczastym.

Elkhund biegnie w stronę obiektywu

Najłatwiej rozróżnić je po maskach: elkhund ma czarną, a jämthund jasną.

Autor: Urszula Charytonik
Pierwsza publikacja: 26.04.2022

Podziel się tym artykułem:

author-avatar.svg
psy.pl

Psy.pl to portalu tworzony przez specjalistów, ekspertów ale przede wszystkim przez miłośników zwierząt.

Zobacz powiązane artykuły

Ile naprawdę kosztuje hodowla psów rasowych?

Ten tekst przeczytasz w 6 minut

Na pozór wymarzone zajęcie dla wielu miłośników zwierząt – najpierw dwa miesiące rozpływania się nad puchatymi kulkami, a później – solidna „wypłata”. Mnożąc ceny szczeniąt znalezione w internecie przez ich potencjalną liczbę w miocie, szybko dochodzimy do bajońskich sum. Czy jednak faktycznie hodowla psów rasowych jest aż tak opłacalna? Zajrzyjmy za kulisy tej działalności!

ile kosztuje hodowla psów rasowych

undefined

Najpopularniejsze angielskie rasy psów – charakterystyka, ciekawostki i informacje

Ten tekst przeczytasz w 7 minut

Pod pojęciem angielskich ras psów kryją się wszystkie czworonogi wyhodowane na obszarze Wielkiej Brytanii, choć jest to pewne uproszczenie. Rasy psów z Anglii, ale również częściowo Walii czy Szkocji zaliczają się do tej właśnie grupy.

seter angielski - angielskie rasy psów

undefined

Dlaczego labradory tak łatwo tyją? Naukowcy znają odpowiedź!

Ten tekst przeczytasz w 5 minut

Ze względu na niezwykle przyjazny i towarzyski charakter labradory są jednymi z najpopularniejszych psów na całym świecie. Kochają zabawę i… jedzenie! Nie ma porcji, której labrador nie byłby w stanie pochłonąć. Niestety z miłością do smakołyków idzie w parze tendencja do tycia. 

dlaczego labradory tak łatwo tyją

undefined

null

Bądź na bieżąco

Zapisz się na newsletter i otrzymuj raz w tygodniu wieści ze świata psów!

Zapisz się